پیروان ولایت

داستان طنز از شوخ طبعی های بچه های جبهه2

اولین روز موتورسواری من در جبهه!

از بچگی حسرت دوچرخه و بعدش موتورسواری به دلم ماند تا پایم به جبهه باز شد. بچه که بودم، وقتی یک دوچرخه‌سوار هم‌سن‌وسال خودم را می دیدم، با افسوس نگاهش می کردم و آب از لب و لوچه ام سرازیر می‌شد. خودم را می گذاشتم به‌جای دوچرخه‌سوار، چشم می بستم و خودم را می دیدم که رکاب می زنم و باد موهایم را آشفته کرده و من غرق لذت شده ام؛ اما قدرتی خدا، هیچ‌وقت به این آرزویم نرسیدم. چند بار سعی کردم با چاپلوسی و دادن رشوه، دوستان دوچرخه سوارم را راضی کنم که دوچرخه شان را بهم قرض بدهند، اما آن ها با ناخن‌خشکی، انگار دوچرخه به جانشان بسته باشد، با نامردی هرچه تمام، رویم را زمین می‌ انداختند. هرچه به پدر خدابیامرزم عجز و التماس می کردم که برایم دوچرخه بخرد، زیر بار نمی رفت که نمی رفت.

-پسرجان! دوچرخه می خوای كه چی؟ این همه بچه‌ی تخس مردم‌آزار را نمی بینی كه تو کوچه و خیابان مثل دیوانه ها سوار بر دوچرخه، اسباب و اثاثیه‌ی مردم را به‌هم می ریزند یا جلوی ماشین ها می پیچند و هزارتا فحش خواهر و مادر می شنوند؟ چندتاشان را اسم ببرم که سر همین بی شعوری! رفتند زیر ماشین و هم خودشان نفله شده اند، هم راننده‌ی بیچاره را به خاک سیاه نشاندند؟ نه! دوچرخه بی‌دوچرخه. اگرم خیلی دوست داری سواری بخوری، خوب درس بخوان تا معدلت بیست بشود، من هم قول می‌دهم سه ماه تعطیلی ببرمت دهات خودمان، آن قدر الاغ‌سواری بکنی تا جانت در بیاد.

بفرما! این هم لطف و بزرگواری آقاجانم. ملت به بچه هاشان قول می دهند که اگر با چهار تا تجدید، رفوزه نشوند برایشان دوچرخه‌ی کورسی و خوشگل می خرند، آقاجان ما کلی منت سرمان می گذارد و بعد معدل بیست هم می خواهد و به‌عنوان جایزه می خواهد ببردمان الاغ‌سواری. ای بخشکی شانس!

یک بار یکی از دوستان آقا‌جانم آمد خانه مان. حلاج بود و از این پنبه‌زن‌های چوبی داشت که فکر کنم پدربزرگ گیتار و سه تار امروزی باشد! مطمئنم غربی ها طرح گیتار را از روی همین پنبه‌حلاجی بلند کرده باشند! خلاصه، یک دوچرخه‌ی فکسنی داشت که فکر کنم مال زمان شاه زوزک چهارم بود. بدنه اش از چهل جا شکسته و جوش خورده بود، چرخ عقبش لنگری داشت و فرمانش هم کج بود. زنگ و آینه هم که بی خیال، اصلاً فکرش را نکنید؛ اما یک ترک‌بند داشت که فکر کنم کل خریدها و حتی گوسفند و گوساله را به آن می بست و حمل می کرد. منِ وامانده با دیدن همان دوچرخه‌ی عتیقه که انگار از موزه‌ی لوور فرانسه فراری‌اش داده بودند، آب از لب و لوچه ام راه افتاد. آقای حلاج با آقاجانم نشست به گفت‌وگو و چای خوردن. در یک فرصت، به‌آرامی دوچرخه را بلند کردم و بردم کوچه. بدمصب هم سنگین بود، هم روغن‌کاری نشده و صدایی مثل تانک از خود بیرون می داد، اما برای من مثل دوچرخه‌ی قهرمان توردو فرانس بود.

نه! دوچرخه بی‌دوچرخه. اگرم خیلی دوست داری سواری بخوری، خوب درس بخوان تا معدلت بیست بشود، من هم قول می‌دهم سه ماه تعطیلی ببرمت دهات خودمان، آن قدر الاغ‌سواری بکنی تا جانت در بیاد

قدم نمی رسید درست سوار زینش بشوم. پاهایم را با شگرد خاصی رد کردم و رکاب زدم. آن هم با چه جان کندنی. دوچرخه با صدای تانک و زوزه های ممتد راه افتاد. باد افتاد تو موهایم و عشقِ عالم را می کردم. یک وقت به خود آمدم و دیدم افتادم تو سرازیری و دوچرخه مثل باد در حرکت است. از ترس شروع کردم به جیغ زدن و خواستم ترمز بگیرم، اما ترمزی در کار نبود. کوچه خلوت بود، اما یک هو یک پیرمرد الاغ‌سوار که پیاز می فروخت، پیچید تو کوچه و من و دوچرخه‌ی حلاج با پیرمرد و الاغ خسته و درمانده اش شاخ‌به‌شاخ شدیم. فقط یادم می آید با صورت رفتم تو فرق سر الاغ بیچاره و بعد همه جا تاریک و سیاه شد. دو ماه دست و پایم در گچ بود و هر روز از آقاجانم پس گردنی و سیخونک نوش جان می کردم؛ چون وسیله‌ی حمل‌ونقل دوست صمیمی اش را ناکار و آقاجان که خیلی اهل رودربایستی بود، تقبل کرده بود خرج تعمیر آن دوچرخه‌ی عتیقه را بدهد. از آن به بعد حتی جرأت نکردم پیش آقاجانم اسم دوچرخه را بر زبان بیاورم، چه برسد به درخواست خریدنش.

وقتی بزرگ‌تر شدم، آن قدر کار و گیر و گرفتاری پیش آمد که دیگر نتوانستم دوچرخه خریده و به آرزویم برسم. درضمن، حالا عاشق موتورسواری شده بودم. شانس را می بینید؟ وقتی بچه بودم، پول نداشتم دوچرخه بخرم، حالا که پول خرید دوچرخه را داشتم، پول خرید موتور را نداشتم. شانس است دیگر!

وقتی به‌عنوان رزمنده به جبهه های نبرد رسیدم، دنبال فرصتی بودم كه خودم را به‌عنوان پیک فرمانده گردان یا فرمانده لشکر جا بزنم؛ چون پیک های مزبور، جملگی موتورسوار بودند، آن هم موتور پرشی مامان و قرمز رنگ. اما هر کاری می کردم، نمی شد که نمی شد و حسرت موتورسواری به دلم مانده بود. تصمیم گرفتم وقتی شهید شدم و وارد بهشت شدم، به جای حوری و خانه‌ی چند طبقه، از خدا فقط موتور بخواهم تا در بهشت خدا تک‌چرخ بزنم و دلی از عزا دربیاورم.

تازه داشت خوابم می برد که فرمانده تکانم داد و از خواب پریدم. آقارسول، فرمانده گردان گفت: «راهِ رسیدن به خط مقدم را خوب بلدی؟»

با تعجب گفتم: «بله آقارسول! هفته ای دو بار با خودتان می رویم آن جا و برمی گردیم.»

- پس پاشو برایت یک مأموریت مهم دارم.

هنوز خوابم می آمد و خسته بودم، اما نمی شد روی حرف فرمانده گردان حرف زد. خمیازه کشان رفتم بیرون، اما تا چشمم به یک موتور پرشی افتاد، خواب از سرم پرید.

باورم نمی شد. ذوق‌زده و خوش‌حال سوار موتور شدم. قبلاً خوب نگاه کرده و طرز کار موتورهای تریل و پرشی را یاد گرفته بودم. هندل زدم و موتور مثل قناری شروع کرد به خواندن! انگار قند تو دلم آب می کردند. کم مانده بود از خوش‌حالی گریه کنم. شجاعی پشت سرم نشست و کمرم را گرفت. گاز موتور را گرفتم و علی از تو مدد، برو که رفتی

یک جوان رزمنده، سوار تریل بود. آقارسول گفت: «با برادر شجاعی می روی و راه را خوب نشانش می دهی و توجیه اش می کنی. قراره یکی دو شب دیگر نیروهای گردانش بیایند و خط مقدم را از ما تحویل بگیرند.»

کور از خدا چی می خواد؟ یک عینک دودی! من هم از خدا خواسته، خواستم ترک برادر شجاعی بنشینم که شجاعی پیاده شد و گفت: «بی‌زحمت شما رانندگی کنید؛ من می خواهم خوب به جاده و اطرافش نگاه کنم تا راه را یاد بگیرم.»

تمام راه انگار داشتم پرواز می کردم. شجاعی هم یک‌نفس صحبت می کرد، اما من اصلاً متوجه حرف هایش نبودم. داشتم لذت می‌بردم و عیش می کردم. رسیدیم به خط مقدم. دشمن هم با توپ و خمپاره آمد به استقبالمان، اما من ویراژ می دادم و حرکت می‌کردم. خط مقدم را کامل به شجاعی نشان دادم. شجاعی گفت: «دیگه بس است، برگردیم.»

اما همین‌که خواستیم حرکت کنیم، یک خمپاره در نزدیکی مان منفجر شد. شجاعی جیغ بنفشی کشید و مثل آب کش سوراخ سوراخ شد. در حقیقت اگر او نبود، من سوراخ‌سوراخ شده بودم. کمر و پشتش خیس خون شد. به‌سرعت به کمک بچه های خط مقدم، زخم هایش را پانسمان سردستی کردیم و بچه ها او را پشت سرم نشاندند و برای آن که بین راه تو چاله‌‌چوله های انفجار پرت نشود، محکم من و شجاعی را با چفیه از کمر به هم گره زدند. با هر مکافاتی بود، شجاعی را به عقب رساندم. خسته شده بودم. دو شب بود که نخوابیده بودم. لذت موتور‌سواری به جای خود، اما آدم بی خواب فقط دنبال گوشه ای می گردد تا چند ساعت بخوابد و انرژی ذخیره کند. شجاعی را تحویل درمانگاه صحرایی دادم. خواستم به سنگرم بروم و بخوابم که آقارسول با یکی دیگر آمد.

- شجاعی که مجروح شد و بردنش عقب. این برادر کمالوند، معاون دوم گردان است. ببرش خط مقدم را نشانش بده تا راه را یاد بگیرد و با موقعیت آشنا شود.

دوباره سوار موتور شدیم و راه افتادیم. این بار از زور خستگی زیاد، سر کیف نبودم و موتورسواری زیاد مزه نداد. رسیدیم خط مقدم و کمالوند را خوب توجیه کردم و برگشتیم عقب، اما همین که رسیدیم به سنگرهای خودمان، یک هو کمالوند شروع کرد به عربده کشیدن و مشت و لگد بود که نثار بدن زهوار دررفته‌ی من می کرد. معلوم شد که کمالوند در عملیات قبلی موجی شده و هر چند وقت یک بار، مشکلش عود می کند و باید مدتی بستری شود تا سر حال بیاید. آقارسول دستور داد معاون سوم گردان را که اسمش ابوذر بود؛ ببرم خط مقدم. دیگر داشتم از پا در می آمدم. کم کم داشت حالم از موتورسواری به‌هم می خورد. ابوذر را سوار کردم و راه افتادیم. دیگر نگران جان خودم نبودم. دعا می کردم ابوذر چیزیش نشود و به سلامت رفته و برگردیم تا از این گرفتاری خلاص شوم. رسیدیم به خط مقدم. نه ابوذر صحبت می کرد و نه من. خط را دور زدیم و برگشتیم. اما همین که به اردوگاه خودمان رسیدیم و ترمز کردیم، ابوذر تلپی افتاد پایین. آه از نهادم بلند شد. معلوم شد ابوذرخان، تمام مدت خواب بوده و اصلاً جاده و خط مقدم را زیارت نکرده است.

دیگر گریه ام گرفته بود. پلک هایم داشتند بسته می شدند. از زور بی خوابی داشتم از حال می رفتم. آقارسول گفت: «چاره‌ای نیست. ببرش خط مقدم. آن جا موتور را بده خود برادر ابوذر بیاورد و خودت همان جا چند ساعت استراحت کن تا سر حال بیایی و بعد یک طوری برگرد عقب.»

قبول کردم. این بار در راه هی ابوذر را صدا می کردم و می گفتم: «برادر جان! خوب اطراف را نگاه کن. یاد گرفتی؟»

هی نگاهش می کردم که یک وقت دوباره خوابش نبرد. خدا را شکر سرحال و هوشیار بود، اما منِ بدبخت داشتم از زور خستگی و بی خوابی می مردم. از صبح تا آن ساعت که نزدیک غروب بود، موتور سواری كرده بودم و دیگر از هرچه موتور و موتورسواری بود، حالم به‌هم می خورد.

سرانجام به خط مقدم رسیدیم. همه جا را به ابوذر خوب نشان داده و توضیح دادم. به سنگر یکی از دوستان رسیدیم. دشمن هم داشت مثل نقل و نبات بر سرمان توپ و خمپاره می ریخت. ترمز موتور را گرفتم، پیاده شدم و به ابوذر گفتم: «برادر جان! خوب همه جا را نگاه کردی؟ یاد گرفتی؟»

رسیدیم به خط مقدم. نه ابوذر صحبت می کرد و نه من. خط را دور زدیم و برگشتیم. اما همین که به اردوگاه خودمان رسیدیم و ترمز کردیم، ابوذر تلپی افتاد پایین. آه از نهادم بلند شد. معلوم شد ابوذرخان، تمام مدت خواب بوده و اصلاً جاده و خط مقدم را زیارت نکرده است

ابوذر سر تکان داد و گفت: «خوب خوب؛ حتی با چشم بسته هم می توانم از عقبه تا این‌جا را بیایم و برگردم.»

با خوش‌حالی گفتم: «پس حالا خودت برگرد عقب. من دیگر دارم از زور بی خوابی بی‌هوش می شوم.»

ابوذر با آرامش گفت: «نمی شود.»

- چرا نمی شود؟ مگه نگفتی راه را یاد گرفتی؟ این هم موتور. تا خورشید غروب نکرده، برگرد عقب.

- آخر من موتورسواری بلد نیستم. حتی بلد نیستم دوچرخه راه ببرم.

کم مانده بود گریه کنم. این چه شانس و اقبالی بود که قسمتم شده بود؟! گفتم: «باشد. پس بیا تا صبح همین جا بمانیم، اذان صبح بر می گردیم عقب.»

- نمی‌شود. قرار است بچه های گردان دو ساعت دیگر برسند عقب. باید سریع بیاورمشان و خط را تحویل بگیریم.

دیگر کم آوردم. وقتی قرار باشد دری باز نشود، خُب بسته می ماند و باز نمی شود. با هزار بدبختی و مصیبت سوار موتور شدم. ابوذر هم پشت سرم نشست. گاز موتور را گرفتم. چشمانم را به زور باز نگه داشته بودم. چند بار پلک هایم بسته شد و قبل از این‌که از جاده منحرف یا موتور را چپه کنم، با جیغ و فریاد ابوذر به خود آمدم. دیگر هوش و حواس درست و حسابی برایم نمانده بود. ازبس خمیازه کشیده بودم، فکم درد می کرد. ابوذر هم فهمیده بود چه خبر است و چهارچشمی مرا می پایید كه یك وقت خوابم نبرد و کار دست هر دو ندهم. دیگر از هرچه موتور بود، نفرت داشتم. بر مخترع موتور لعنت فرستادم و تصمیم گرفتم دیگر قید موتورسواری را برای همیشه بزنم.

سرانجام با هر مکافاتی که بود، به مقر رسیدیم. رسیده و نرسیده از هوش رفتم. بعداً فهمیدم که ابوذر به کمک آقارسول مرا لای پتو پیچیده و آورده اند توی سنگر. دو روز تمام خوابیدم. چه خوابی؛ جایتان خالی. وقتی بعد از دو روز بیدار شدم، انگار جان دوباره ای گرفته بودم. بیش‌تر بچه ها از ماجرا با خبر شده و برایم دست گرفته بودند و به ریشم می خندیدند

آقارسول گفت: «خبر خوشی برایت دارم.»

با خوش‌حالی پرسیدم: «چه خبری؟»

- قرار شده پیک مخصوص فرمانده لشکر شوی. فرمانده فهمیده آن روز چه‌قدر سختی کشیدی و با چه مهارتی آن چند نفر را به خط مقدم برده و برگرداندی. دنبال یک پیک قابل و مطمئن می گشت. من هم تو را معرفی کردم. یک موتور بهت بدهند و... کجا داری می روی؟ چرا فرار می کنی؟ صبر کن، صبر کن!

اما من جانم را برداشتم و الفرار! دیگر از هرچه موتور و موتورسواری بود، حالم به‌هم می خورد.

نویسنده : داود امیریان

منبع : برگرفته از مجموعه کتب ترکش ولگرد

بخش فرهنگ پایداری تبیان

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 23:25 | نويسنده : صادق رئیسی |

داستان طنز از شوخ طبعی های بچه های جبهه

دیدم بعضی وبسایتا فقط مطلب میزارن دیگه مطالب رو جوری نمیزارن که کاربر جذب اون مطلب بشه عموما هم مطالب طولانی و خسته کننده هستند چون اکثر کاربران که وبگردی میکنن دنبال مطلب کوتاه و مفید هستند. که من سعی کردم مطالب کوتاه مفید و جذب کننده باشن

حالا یک از قسمت طنز رو براتون میزارم

این داستان بر اساس خاطرات همرزمان شهید امیر اسدی{آقایان قربانعلی صلواتیان وعلی ولی زاده} در برنامه تلویزیونی معبری به آسمان نوشته شده:

در حین یکسری درگیریها رسیدیم به اسکله خرمشهر که در اونجا یک ساختمانی بود که فرماندهی ارتش چهارم عراق در ان مستقر بود اونجا آخرین جایی بود که عراق داشت مقاومت میکرد یک هلیکوپتر از سمت ابوشعیب با یک سبد مهمات زیرش بود رفت و سبدو انداخت داخل ساختمان به عنوان مهمات کمکی برای عراقی های مستقر ساختمان و برگشت و حالت هجومی گرفت تا ما600ـ700 نفری که تو اسکله بودیم روبه رگبار ببنده...

امیر اسدی سریع یک قبضه آرپیجی برداشت یک موشکم گذاشت داخلش آرپیجیشم آماده بود نشست و نشونه گرفت تا بزنه ¸شهید ناصر طاهری از بچه های قم اومد ¸امیرو هل داد گفت :"امیر چی کار می کنی؟"

امیر گفت :"چه طور؟"

گفت :"پشت سرت بچه ها آسیب میبینن!"

امیر نگاه کرد گفت :"راست میگی!"

تو این فاصله یک بچه ی کم سن و سال 16ـ17 ساله اومد با آرپیچی نشست هواپیمارو زد !

امیر موندو قبضه ی آرپیجی آماده ونزده.

برگشت و با یه حالتی گفت:" این اولین آرپیجی بود که می خواستیم

بزنیم که اونم شما نذاشتی بزنیم ."

ناصر گفت :"چرا ناراحتی اینم یک جزیره بعضی از عراقی ها در رفتن زدن به آب ¸اونجان ¸ یک دو طبقه هست حتما رفتن اونجا دارن استراحت میکنن ¸ خوب ¸ اون ساختمونو بزن !"

امیر آرپیجی رو گرفت وشلیک کرد اما موشک از ارتفاعی دو برابر پشت بام طبقه دوم از بالای ساختمان گذشت!

ما هم خندیدیم و گفتیم: "برو بابا تو هم با این آرپیجی زدنت ¸ساختمان دو طبقه رو نمی تونی بزنی !!"

تو همین حرفا بودیم که آرپیجی تو نخلستان ها پایین اومد ¸انفجار پشت انفجار بود که شروع شد !

خورده بود تو زاویه مهمات عراقی ها !

امیرم دستشو گذاشت پشتشو گفت :"ساختمان زدن که چیزی نیست مهم
اینه که آدم چشم بصیرت داشته باشه زاویه مهماتو بزنه!"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

تک تیر انداز

یک قناسه چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود اشک عراقی ها رو در آورده بود. با سلاح دوربیندار مخصوصش چند ده متری خط عراقیها کمین کرده بود و شده بود عذاب عراقیها ... چه می کرد.

بار اول بلند شد و فریاد زد: «ماجد کیه؟» یکی از عراقیها که اسمش ماجد بود سرش را از خاکریز آورد بالا و گفت: « منم!»

ترق!!

ماجد کله پا شد و قل خورد آمد پای خاکریز و قبض جناب عزراییل را امضاء کرد!!! دفعه بعد قناسه چی فریاد زد:«یاسر کجایی ؟» و یاسر هم به دست بوسی مالک دوزخ شتافت! ! ! ...

چند بار این کار را کرد تا اینکه به رگ غیرت یکی از عراقیها به نام جاسم برخورد. فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین داری پیدا کرد و پرید رو خاکریز و فریاد زد: « حسین اسم کیه؟» و نشانه رفت. اما چند لحظه ای صبر کرد و خبری نشد. با دلخوری از خاکریز سر خورد پایین. یک هو یک صدایی از قناسه چی ایرانی بلند شد: « کی با حسین کار داشت؟ » جاسم با خوشحالی، هول و ولاکنان رفت بالای خاکریز و گفت:« من !!»

ترق!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اکثر عملیات ها به خاطر مسائل مختلفی از در اسفندماه انجام می شد.منطقه جنوب هم گاهی شب های بسیار سردی داشت.یه روز فرمانده گردانمون به بهانه دادن پتو همه بچه ها را جمع کرد.و با صدای بلند گفت :کی خسته است؟گفتیم دشمن.

صدا زد :کی ناراضیه؟بلند گفتیم دشمن

دوباره با صدای بلند صدا زد: کی سردشه؟ما هم با صدای بلند گفتیم دشمن

بعدش فرماندمون گفت : خدا خیرتون بده حالا که سردتون نیست می خواستم بگم که پتو به گردان ما نرسیده!!!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ترب می خواهی

تعداد مجروحین بالا رفته بود.فرمانده از میان گرد و غبار انفجار ها دوید طرفم و گفت : " سریع بی سیم بزن عقب . بگو یک آمبولانس بفرستند مجروحین را ببرد! " شستی گوشی رابی سیم را فشار دادم. به خاطر اینکه پیام لو نرود و عراقیها از خواسته مان سر در نیاورندپشت بی سیم باید با کد حرف می زدیم. گفتم :" حیدر حیدر رشید " چند لحظه صدای فش فش به گوشم رسید . بعد صدای کسی آمد :
- رشید بگوشم.
- رشید جان حاجی گفت یک دلبر قرمز بفرستید!
-هه هه دلبر قرمز دیگه چیه ؟
-شما کی هستی ؟ پس رشید کجاست ؟
- رشید چهار چرخش رفته هوا . من در خدمتم.
-اخوی مگه برگه کد نداری؟
- برگه کد دیگه چیه؟ بگو ببینم چی می خوای؟
دبدم عجب گدفتاری شده ام. از یک طرف باید با رمز حرف می زدم از طرف دیگر با یک آدم شوت طرف شده بودم .
- رشید جان از همانها که چرخ دارند!
- چه می گویی ؟ درست حرف بزن ببینم چه می خواهی ؟
- بابا از همانها که سفیده.
- هه هه نکنه ترب می خوای.
- بی مزه! بابا از همانها که رو سقفش یک چراغ قرمز داره.
- د ِ لا مصب زودتر بگو که آمبولانس می خوای!
کارد می زدند خونم در نمی آمد. هر چه بد و بیراه بود به آدم پشت بی سیم گفتم.

(به نقل از کتاب رفاقت به سبک تانک نوشته داوود امیریان)

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 23:9 | نويسنده : صادق رئیسی |

فواید مهم ورزش بر بدن انسان

تاثیر ورزش بر دستگاه گردش خون:

ورزش و فعالیتهای تربیت بدنی موجب تقویت عضله قلب می گردد. امروزه فعالیتهای ورزشی بعنوان اقدامی جهت پیشگیری از بروز سکته های قلبی محسوب می شود.

در اثر ورزش عروق خونی گشاد شده و سبب تسریع جریان خون می گردد.

میزان هموگلوبین خون بیشتر شده و در تتیجه کار انتقال اکسیژن به اندامهای مختلف بدن بهتر انجام می شود.

ورزش مداوم راهی است برای پیشگیری از بروز بیماری فشار خون.

ورزش می تواند میزان تری گلیسیرید خون را به حد متعادل برساند ، بجای خوردن دارو بهتر است ورزش کنید.

میزان کلسترول خون در اثر تمرینات ورزشی به حد مطلوبی می رسد ، خصوصاً اگر با رژیم غذائی همراه باشد.

برای بیماران دیابتی ، ورزش بسیار مفید است و قند خون را تا حد مطمئن پایین می آورد.

با تقویت عضله قلب بوسیله ورزش تعداد ضربان قلب در دقیقه کم شده و قلب با نیروی بیشتری خون را ارسال می دارد.

با انقباض عضلات پا در حین ورزش خون راحت تر به قلب باز می گردد و از بروز بیماری واریس در پاها جلوگیری مینماید.

کسانی که ورزش می کنند درصد بیشتری از دستگاه تنفس خود را بکار می گیرند.

افزایش حجم تنفسی در طول روز وشب موجب دریافت اکسیژن بیشتر و رساندن آن به اندامهای بدن میشود.

کسی که قابلیت دریافت و مصرف اکسیژن را در حد بالا داشته باشد ، زود خسته نمی شود و کارائی بیشتری خواهد داشت.

افزایش حجم تنفسی در افرادی که ورزش می کنند موجب کاهش تعداد تنفس آنها در دقیقه شده و بر میزان اکسیژن گیری هر بار تنفس می افزاید.

تاثیر ورزش بر دستگاه عصبی:

انجام تمرینات بدنی مستلزم کار موثر دستگاه عصبی است که در واقع ارسال کننده پیامهای لازم به عضلات است ، تمرینات مرتب ورزشی بدون تردید موجب بهبود کار سیستم عصبی و هماهنگی لازم بین اعصاب و عضلات خواهد شد.

ورزش می تواند از فشارهای روانی و ناراحتی های روحی بکاهد ، ورزش راهی مناسب جهت مقابله با افسردگی است.

بالا رفتن میزان کارائی عضلات وکسب سرعت حرکتی مستلزم اقدام به تمرینات مرتب ورزشی و تقویت سیستم عصبی می باشد.

بر اثر فعالیتهای بدنی بر میزان چابکی افراد افزوده می شود که حاکی از بهبود کار سیستم عصبی و عضلانی می باشد.

ورزش یکی از مطمئن ترین و موثر ترین راههای درمان بی خوابی است.

افرادی که ورزش می کنند از خوابی عمیق تر بهره مند شده و در نتیجه نیروی کافی کسب می نمایند.

تاثیر ورزش بر طول عمر:

تحقیقات نشان داده است که عمر افرادی که مرتب اقدام به تمرینات بدنی می کنند بیشتر از افراد غیر ورزشکار است.

سن بیو لوژیکی افراد ورزشکار پانزده سال جوانتر از افراد غیر ورزشکار می باشد.

ورزش و تمرینات بدنی شادابی انسان و احساس جوانی و قدرت را بدنبال دارد.

ورزش موجب می شود تا بدن انسان در مقابل میکروبها و بیماریها مقاومت بیشتری از خود نشان دهد.

مطا لب فوق قطره کوچکی از دریای تربیت بدنی و ورزش بود که ارائه شد ، امیدوارم مورد رضایت خوانندگان قرار گرفته باشه. دوستان ورزشی اطلاعات و راهنماییهای خودتون رو از من دریغ نکنید.

با تشکر

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 19:32 | نويسنده : صادق رئیسی |

ماساژ، دوپینگ بی‌خطر

هر كاری می‌كردم كه از شر این خستگی و احساس سنگینی رهایی پیدا كنم نمی‌شد، حتی استخر وسونا و جكوزی هم می‌رفتم تنها اثری كه برام داشت این بودكه خسته تر می‌شدم، تا اینكه یه روز كه به استخر رفته بودم چشمم به تابلویی افتاد كه به دیوار نصب شده بود و روی آن نوشته شده بود:اتاق ماساژ .

كمی با خودم فكر كردم كه آیا ماساژ می‌تونه برام مؤثر باشه یا نه، بالاخره دلم زدم به دریا و رفتم داخل اتاق ماساژ، تخت ویژه ای آنجا بود بر روی آن دراز كشیدم و یك 15 دقیقه مرا ماساژ دادند . نتیجه فوق العاده بود، پس از ماساژ چنان احساس سبكی و راحتی می‌كردم كه انگار تازه از مادر متولد شده بودم . تمام خستگی‌ها و احساس سنگینی از من دور شده بود و جای آن را احساس سبكی، شادابی و طراوت می‌كردم .

ماساژ عبارت است از یك سری حركات ریتمیك و نظام یافته كه بر روی عضلات و بافت‌های نرم بدن انجام می‌شود ویا به عبارت دیگر ماساژ عبارت است از دست ورزی بر روی بافت‌های نرم بدن .این درمان به رهایی از استرس وفشار عضلانی و درد ناشی از صدمات وسرعت بهبود ناراحتی‌های حاد و مزمن كمك می‌كند .

بهترین نوع ماساژ، ماساژی است كه با دست داده می‌شود . چون اولا دست قابل انعطاف است و می‌توان آن را به هر شكلی در آورد، ثانیا اختلاف حرارت دست ماساژدهنده به بدن شخصی كه ماساژ روی بدنش انجام می‌گیرد متفاوت است این خود عاملی است در جهت تسكین بخشیدن و احیای انرژی اعصاب، در صورتی كه دستگاه‌های مكانیكی فاقد این خواص هستند.

اثرگذاری ماساژ

معمولا انواع ماساژ با یك مكانیسم مشابه بر روی بدن اثر می‌گذارند . زمانی كه ماهیچه بیش از حد فعالیت دارد تجمع مواد زاید از جمله اسیدلاكتیك می‌تواند باعث درد، گرفتگی . حتی اسپاسم عضلانی شود . ماساژ بطور عام و ماساژ سوئدی به طور خاص، گردش خون و جریان لنفاوی را بهبود بخشیده، مواد غذایی و اكسیژن تازه را به بافت‌های مزبور می‌رساند و به خروج مواد سمی و بهبودی كمك می‌كند .همچنین عضلات در حال كشش می‌توانند به رگهای خونی و اعصاب فشار آوردند و با محدود كردن جریان خون باعث ایجاد درد شوند . با ماساژ منطقه مورد اثر، به تدریج فشار عضله بر اعصاب درگیر كاهش یافته و درد كاهش می‌یابد . همین مكانیسم در بهبود عضلات آسیب دیده با ماساژ باعث سودمندی آن است .علاوه بر این، ماساژ باعث افزایش اندروفین‌ها (نابود كننده‌های درد) و افزایش ترشح هورمون سروتونین (تعدیل كننده خلق و خوی) می‌شود . همچنین ثابت شده كه هورمون استرس (كورتیزول) را آزاد می‌نماید . به همین دلیل ماساژ اغلب به عنوان یك درمان تكمیلی برای افرادی كه سیستم ایمنی آنها بر اثر استرس تضعیف شده توصیه میشود .

فواید ماساژ :

1- اثر موضعی : شامل اثر بر روی جریان خون، پوست و بافت پیوندی و عضله و تغییر تنوس عضلانی است.

2- اثر عمومی : شامل اثر بر روی اعصاب نباتی، علامت تأثیر آن روی اعصاب – آرامشی كه بعد از ماساژ مشاهده می‌شود و تغییر ضربان نبضی كه كم یا زیاد می‌شود .

موارد استفاده از ماساژ :

در تمام مواردی كه تقلیل درد و تورم و مبلیزه كردن (روان كردن) مفصل یا نرم كردن عضله مورد نظر باشد . در شكستگی‌ها و دررفتگی‌ها و ضرب دیدگی‌ها پس از طی دوره بیماری، از ماساژ استفاده می‌شود . همچنین برای آماده كردن بدن جهت كارهای بدنی شدید وازدیاد جریان خون از این روش سود می‌برند.

موارد احتیاط در ماساژ درمانی :

- در صورتی كه مبتلا به تب بالا، التهاب، عفونت، یرقان یا بیماری عفونی پوستی هستید از ماساژ اجتناب كنید .

- روی زخمهای باز یا سوختگی یا موضع حراحت قبلی ماساژ انجام ندهید . در كوفتگی یا رگ به رگ شدن، ماساژ را بمدت 24 ساعت به تأخیر بیندازید .

- در صورت ابتلا به یك بیماری مزمن، مانند سرطان یا بیماری قلبی، قبل از انجام ماساژ با پزشك خود مشورت كنید.

انواع ماساژ :

ماساژ با دست، ماساژ با فشار آب (جكوزی) و ماساژ با دستگاه‌های مكانیكی (ویبراتور) از جمله انواع ماساژ هستند.

امروزه در اكثر تیم‌های ورزشی (چه تیم‌های داخلی و چه تیم‌های ملی) در هنگام تمرین‌ها یك ماساژور حرفه ای حضور دارد و تمام بازیكنان در پایان تمرین ویا مسابقه چند دقیقه ای را ماساژ می‌بینند .این كار در جهت رفع خستگی، افزایش كارایی ورزشی، درمان آسیب‌های قدیمی یا جدید است .

یك نكته بسیار مهم این است كه بدن خود را برای ماساژ در اختیار هر كسی قرار ندهید، متاسفانه برخی از افراد سودجو خود را به عنوان ماساژور‌های حرفه ای معرفی می‌كنند اما دریغ از یك حركت درست و صحیح !!!

یك ماساژ بد (آن هم برای رفع آسیب‌های ورزشی و درمان اسپاسم‌های عضلانی) نه تنها سبب بهبود آنان نمی‌شود بلكه باعث وخامت آسیب و تشدید دردهای عضلانی می‌شود . بنابراین بدن خود را برای ماساژ به دست حرفه‌ای‌ها بسپارید.

ادامه مطلب

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 19:23 | نويسنده : صادق رئیسی |

دلیل روانی گل نشدن پنالتی

تحقیقات جدید نشان می دهد فوتبالیستها به این دلیل پنالتی های تیم خود را از دست می دهند که در هنگام زدن شوت، تحت تاثیر استرس زیاد نگاه آنها بر روی دروازه بان قفل شده و مستقیم به سوی آنها شوت می کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، روانشناسان دریافته اند زمانی که بازیکنان برای زدن ضربه کاشته آماده می شوند هرچه میزان استرس بر روی آنها بیشتر باشد میدان دید آنها بیشتر توسط دروازه بان تیم مقابل تحت تاثیر قرار گرفته و مختل می شود و از آنجایی که مسیر توپ به مسیر خط نگاه زننده توپ گرایش دارد، وارد شدن توپ به مرکز دروازه و آسان تر شدن کنترل توپ توسط دروازه بان افزایش پیدا می کند.

محققان مدرسه ورزش و علوم بهداشتی دانشگاه اکستر اعلام کردند طی یک موقعیت استرس زا میزان اختلال در تمرکز توسط پدیده ای جانبی نسبت به تمرکز بر روی کاری که انجام آن در آن موقعیت به عهده فرد گذاشته شده است، بسیار بیشتر خواهد بود. در این صورت در هنگام زدن پنالتی هایی که طی آن بازیکن تحت فشار روحی شدید قرار دارد بیشترین توجه بازیکن متوجه دروازه بان بوده و توجه چندانی به بهترین منطقه ای که می توان گل را در آن به ثمر رساند ندارد. در نتیجه احتمال اینکه ضربه وارد شده به توپ به سمت دروازه بان باشد بسیار زیاد بوده و در این صورت نیز دروازه بان به راحتی قادر به کنترل توپ خواهد بود.

محققان برای انجام این مطالعه بر روی 14 عضو تیم فوتبال دانشگاه اکستر تمرکز کردند. این بازیکنان عینکهای ویژه ای را به چشم زدند که محققان با کمک این عینکها می توانستند حرکات چشم بازیکنان را به ثبت رسانده و مورد بررسی قرار دهند. همچنین با کمک این ابزار محققان میزان تمرکز نگاه خیره بازیکنان بر روی دروازه و مدت زمانی که برای نگاه کردن به موقعیتی متفاوت از موقعیت اولیه صرف می شد را مورد بررسی قرار دادند.

سپس از بازیکنان خواسته شد که دو ضربه پنالتی را اجرا کنند. در ضربه اول از آنها خواسته شد تمامی تلاش خود را برای گل شدن توپ انجام دهند و در ضربه دوم میزان استرس و نگرانی را با اعلام اینکه نتیجه این پنالتی ها اعلام شده و به بهترین نتیجه جایزه ای 50 پاوندی پرداخت خواهد شد، افزایش دادند.

نتایج نشان داد بازیکنان در هنگام نگرانی و استرس زیاد به صورت مستقیم و به مدتی طولانی به دروازه بان نگاه می کنند و این تغییر در نگاه کردن احتمال ضربه زدن به مرکز دروازه که کنترل آن برای دروزاه بان راحت تر خواهد بود را افزایش می دهد.

بر اساس گزارش تلگراف، محققان معتقدند با آگاه بودن از تاثیر استرس بر روی حرکات چشم و تاثیر این حرکات بر روی میزان دقت ضربه بازیکن مربیان می توانند در هنگام تمرین دادن بازیکنان تمرکز بیشتری بر روی این اختلال داشته باشند.

ما به شما فکر می کنیم ... با ما باشید

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 19:20 | نويسنده : صادق رئیسی |

استراحت ضرورت ورزش کردن

اكثر ورزشكاران می‌دانند كه استراحت كافی پس از ورزش برای عملكرد سطح بالا بسیار مهم می‌باشد اما بسیاری بیش از حد تمرین می‌كنند و وقتی یك روز را به استراحت می‌پردازند، احساس گناه می‌كنند. بدن در فاصله زمانی بین تمرینات خود را مرمت و تقویت می‌كند و تمرین مداوم عملا قوی ترین ورزشكاران را هم ضعیف می‌كند.

روزهای استراحت به دلایل مختلف جهت عملكرد ورزشی حیاتی هستند. برخی از این دلایل فیزیولوژیكی و برخی روان شناختی می‌باشند. استراحت از نظر جسمانی ضروری است تا ماهیچه ها بتوانند مرمت، بازسازی و تقویت شوند. در مورد ورزشكاران تفریحی، گنجاندن روز‌های استراحت می‌تواند به حفظ تعادلی بهتر بین خانه، كار و اهداف سلامت جسمانی كمك كند. در بدترین حالت، روزهای استراحت و بهبودی بسیار كم می‌تواند منجر به سندروم بیش تمرینی، بیماری سختی كه بهبودی از آن دشوار است، شود.

در طی بهبودی چه اتفاقی می‌افتد ؟

گنجاندن زمان بهبودی در هر نوع برنامه تمرینی مهم است چون این زمانی است كه بدن با فشار ورزش سازگار می‌شود و اثر واقعی تمرین اتفاق می‌افتد. بهبودی همچنین به بدن اجازه می‌دهد ذخایر انرژی را تجدید و بافت‌های آسیب دیده را مرمت كند. ورزش یا هر نوع كار جسمی دیگر سبب تغییراتی در بدن نظیر تحلیل بافت عضله و تخلیه ذخایر انرژی ( گلیكوژن عضله ) و نیز از دست رفتن مایع می‌شود. زمان بهبودی، تجدید این ذخایر و مرمت بافت ها را ممكن می‌سازد. بدون زمان كافی برای مرمت و تجدید، بدن به تحلیل رفتگی بر اثر ورزش شدید ادامه خواهد داد. علایم بیش تمرینی اغلب بر اثر فقدان زمان بهبودی روی می‌دهد. برخی علایم بیش تمرینی شامل احساس كسالت عمومی، فرسودگی، افسردگی، كاهش عملكرد ورزشی و افزایش خطر صدمه دیدن می‌باشد.

بهبودی كوتاه و بلند مدت

به یاد داشته باشید كه دو گروه بهبودی وجود دارد. بهبودی فوری (كوتاه مدت) از به ویژه یك جلسه تمرینی یا رقابت شدید، و بهبودی بلند مدت كه لازم است در برنامه تمرینی سالانه گنجانده شود. هر دو بهبودی جهت عملكرد ورزشی بهینه مهم می‌باشند.

بهبودی كوتاه مدت، كه گاهی اوقات بهبودی فعال هم نامیده می‌شود، در زمان هایی بلافاصله پس از تمرین شدید روی می‌دهد. بهبودی فعال به پرداختن به ورزش با شدت كم پس از تمرینات در طی مرحله خنك كردن بلافاصله پس از یك تلاش یا تمرین دشوار و هم در طی ایام پس از تمرین اطلاق می‌شود. هر دو نوع بهبودی فعال با فواید عملكرد مرتبط هستند.

تمركز عمده دیگر بهبودی بلافاصله پس از ورزش، به تجدید ذخایر انرژی و مایعات از دست رفته در طی ورزش و بهینه سازی سنتز پروتیین (فرایند افزایش میزان پروتیین سلول‌های عضله، جلوگیری از تحلیل ماهیچه و افزایش اندازه عضله) با خوردن غذاهای مناسب در غذای پس از ورزش مربوط می‌شود.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 19:18 | نويسنده : صادق رئیسی |

تکنیکهای انفرادی

پاس : 1 . پاس بغل پا
یکی از مهمترین تکنیکهایی که باعث رشد وتعالی یک تیم و یا بالعکس می باشد تکنیک پاس است که میتواند یکی از موثرترین آموزشها برای مربیان وبازیکنان باشد .
معمولا 75% از مواقعی که توپ دراختیار یار خودی قرار دارد صرف انواع پاس ها به هم تیمی ها ودر سایر موارد صرف دریبل یا باقی تکنیکها میشود .
از اینرو لازم می بینیم شروع مبحث آموزش را از تکنیک پاس آغاز کنیم .
تعریف پاس کامل:
یک پاس آن زمان کامل است که گیرنده پاس بتواند براحتی ازآن استفاده نماید پاس خوب باعث ارتباط مناسب بین بازیکنان شده درنتیجه اعتمادبه نفس تیم رابالا می برد بنا بر این هیچ چیز زودتر از پاس های بی دقت تیم و بازیکن را خراب نمی کند .
یک تیم وقتی توانایی حفظ توپ و ارسال پاس مناسب و حمایت محیط داشته باشد درنتیجه می تواند به موقعیتهایی دست یابد .

ویژگیهای یک پاس خوب :
1- ساده باشد
2- بافریب توام باشد
3- دقیق باشد
4- سرعت لازم را داشته باشد
5- زمان ارسال مناسب باشد.

لازمه پاس ماهرانه 3چیزاست :

1- تکنیک( بازیکنان با تکنیک بالا توانایی ارسال پاسهایی مناسب در راستای تاکتیک تیمی که توام با فریب حریف باشد را دارند)
2-انتخاب( انتخاب سریع در نوع و مسیر پاس باعث به هم ریختن تمرکز تیمی حریف میشود)
3-ارسال مناسب و به موقع (شاید شما بازیکنان کمی پیدا کنید که بتوانند پاسهای باصطلاح طلایی در شرایط خاص بازی بدهند . البته ارسال مناسب و بموقع مختص به عده خاصی نیست و تمامی بازیکنان باید از این توانایی حداقل بهره را دارا باشند که با تمرینات خاص میسر می گردد)

انتخاب پاس به پنج عامل دیگر محتاج است :

1- آگاهی محیطی نگاه قبل از دریافت توپ به محیط وپیداکردن افراد
2- محل استقرارهم بازیان
3- نقاط مختلف زمین(هراندازه به دروازه خودنزدیک می شویم درصد اطمینان پاس باید بیشتروهراندازه به دروازه حریف نزدیک می شویم می توان از پاسها یی با ریسک بیشتر استفاده کرد)
4- به اهداف تاکنیکی تیم ارتباط داشته باشد
5- به قابلیتهای تکنیکی بازیکن توجه گردد

همچنین پاس دارای اشکال مختلف میباشد که بسته به کار برد آن استفاده و آموزش داده می شود

به عنوان مثال پاسهای بیرون پا علاوه بر خصوصیات خاصی که دارد اغلب موارد خالق صحنه های بسیار زیبا نیز می باشد که در مباحث بعدی مفصلا به اشکال پاس می پردازیم.

اما قبل از آموزش نحوه پاس چند مطلب مهم وقابل توجه مربیان :

اگر بازیکنی توانایی ارسال پاس کوتاه را با شرایط پاس خوب که در بالا ذکر شد را ندارد حتما در ارسال پاسهای بلند نیز دچار مشکل خواهد بود .
اگر بازیکنی توانایی ارسال پاس خوب در شرایط بدون حضور حریف را ندارد حتما حضور یک یا دو حریف او را دچار مشکل خواهد کرد .
اگر بازیکنی توانایی پاس بادقت وحفظ خونسردی خود را در شرایط تمرینی وعادی ندارد در شرایط مسابقه دچار مشکل خواهد بود.
قابلیتهای بازیکنان خود را در ارسال انواع پاسها بشناسید و بر روی آنها کار کنید تا در مسابقات بتوانید آنهارا در کنار هم مکمل هم کنید.

تکنیک پاسهای زمینی:
پاس با بغل پا :
× پای تکیه بایددر کنار توپ با فاصله 4 انگشت قرار بگیرد وپای ضربه زننده باتوپ زاویه45الی90درجه بسازداگر سررا ساعت 12وتوپ وپای تکیه را ساعت6حساب کنیم پای ضربه زننده بایدبرای نونهالان ازساعت5حرکت کند برای آماتورها ا ز ساعت4وبرای حرفه ای ها از ساعت3(فراموش نکنید که پای ضربه زننده باید در امتداد توپ حرکت کند واصطلاحا تا ساعت 9 بالا بیاید مزیت این حرکت دقت در پاس ،زیبایی پاس وحرکت پس از پاس میباشد )
× سرباید برروی توپ عمود باشد یعنی اگرسنگی راازبالای چشم رهاکنیم سنگ به روی توپ بیافتد .
× با پایین آ وردن مرکزثقل بدن ضربه را توسط گودی داخل پا به مرکز توپ واردمی کنیم .
×تعقیب توپ پس ا ز ضربه تا رسیدن به هدف ( این کار باعث حرکت وحمایت میشود )
× پنجه پابایدحتماروبه بالاباشدزیرا باعث سفت شدن مفصل پامی شودوعلاوه بر دقت در پاس ا ز آ سیب دیدن مچ پا نیز جلوگیری می کند.
× برای پاس بایدروبروی یارباشیم باسرعت مناسب( سرعتی که مناسب فاصله باهدف باشد) ودقت بالا وهمچنین بموقع پاس بدهیم یعنی زمان پاس نه آنقدر دیر باشد که منطقه بازی شلوغ شود که هم تیمی مان نتواند از آن استفاده کند ونه آنقدر زود که نتواند از آن استفاده کند .
×پای تکیه در تمام اشکال پاس نقش بسیار مهمی را ایفا میکند و برای زننده ضربه حکم مگسک را دارد اگر پای تکیه کج باشد توپ به همان سمتی میرود که پای تکیه رو به آن بوده .
×توجه کنید که یکی از اشکال پاسهای زمینی پاس بغل پا می باشد که در میان پاسها بیشتر شناخته شده است و بعلت دقتی که دارد از آن استفاده بیشتری می شود .

پاس با روی پا وبیرون پا:
همان طور که گفته شد پاس یکی از تکنیکهای کلیدی جهت رشد فردی و تیمی است که در مبحث پاس با بغل پا به بحث در مورد تکنیک و موارد استفاده این نوع پاس و همچنین موارد کوچینگ آن پرداختیم.
اما پاس با روی پا در مواردی شبیه به پاس بغل پا از نظر تکنیکی میباشد ولی با توجه به خصوصیات وپیچیدگی خاص از نظر تکنیکی تفاوتهایی نیز دارد که قابل توجه مربیان نیز میبا شد.
البته ارسال این نوع پاس کمی سختر از پاس با بغل پا میباشد ونیاز به تمرین وممارست بیشتری نیز دارد .
همانطور که گفته شد خصوصیات یک پاس خوب آن است که در یافت کننده توپ بتواند به سادگی از آن درجریان بازی استفاده کند یعنی دارای سرعت و قدرت لازم باشد و در زمان مناسب ارسال شود .
اما از دیگر مزایایی که یک پاس خوب باید داشته باشد این است که باید با فریب توام باشد که این خصوصیت در پاسهای روی پا و بیرون پا بیش از سایر پاسها دیده میشود.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 19:0 | نويسنده : صادق رئیسی |

ورزش از نظر پیامبر

پهلوان ، دوست داشتني است

در حالي كه بعضي – به اشتباه – چنين مي پندارند كه انسان مؤمن بايد ضعيف ، لاغر و توسري خور باشد ، پيامبر بزرگ اسلام ( ص ) مي فرمايد :
اِنَّ اللهَ يُحِبُّ الرَّجُلَ الْقَوِيَّ (1)
خداوند متعال ، انسان قوي و نيرومند را دوست دارد .
اَلْمُؤْمِنُ الْقَوِيُّ خَيْرٌ مِنَ الْمُؤمِنِ الضَّعيفِ ( مُؤْمِنٍ ضَعيفٍ ) (2)
شخص با ايمان قوي و نيرومند از شخص با ايمان ضعيف بهتر و دوست داشتني تر است .

اسب سواري

اسب ، اسب دواني و پرورش اسب در اسلام ، مورد توجه فراوان قرار گرفته است . در قرآن و احاديث ، اسب به صور مختلف و از جهات متعدد ، به ويژه از ديدگاه نظامي و رزمي ، مورد تمجيد و تقدير قرار گرفته است . خداوند متعال در قرآن به رزمندگان اسلام دستور مي دهد ، هميشه اسبان جنگي را آماده و مهيّا نگهدارند :
وَاَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللهِ وَعَدُوَّكُمْ (1)
هر چه در توان داريد ، از نيرو و اسب هاي آماده بسيج كنيد ، تا با اين [ تداركات ] ، دشمن خدا و دشمن خودتان را بترسانيد .
همچنين ، اسب قاطر و الاغ را وسيله ي سواري و زينت مناسب معرفي مي كند :
وَ الخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَميرَ لِتَرْكَبُوها وَ زينَهً وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ (2)
و اسبان و استران و خران را [ آفريد ] تا بر آن ها سوار شويد و [ براي شما ] تجملي [ باشد ] ، و آن چه را نمي دانيد مي آفريند . (3)
پيامبر ( ص ) حضرت سليمان را از علاقه مندان به اسب معرفي نموده و مي فرمايد : وي از اسبان قوي و چابك جنگي ، سان مي بيند و به آنان آن چنان علاقه مي ورزد كه دستور مي دهد آن ها را باز گردانند و با اين كه تاريكي شب همه جا را فرا گرفته و اسبان به خوبي قابل رؤيت نيستند ، با كشيدن دست به ساق ها و گردن هايشان ، آن ها را آزموده (4) و مورد نوازش قرار مي دهد .

شنا

اسلام براي شنا ، اهميت ويژه اي قائل بوده و براي تعليم و تعلّمش ، تأكيد فراواني نموده است .
اسلام ، شنا را به عنوان بهترين سرگرمي براي مردان معرفي مي كند .
رسول خدا ( ص ) فرمود :
خَيْرُ لَهْوِ الْمُؤمِنِ السَّباحَهُ (1)
بهترين سرگرمي براي مرد با ايمان ، شنا است .
اسلام ، شنا را از محدوده ي لهو و لعبي كه باطل بوده حرام است ، خارج مي داند .
و از همه مهم تر اين كه ، آموزش شنا به فرزند ( پسر ) را يكي از وظايف پدر دانسته و واجب مي داند :
رسول خدا ( ص ) فرمود :
حَقُّ الْوَلَدِ عَلي والِدِهِ اَنْ يُعَلِّمَهُ الْكِتابَهَ وَ السَّباحَهَ وَالرِّمايَهَ وََاْن لا يَرْزُقَهُ اِلاّ طَيّباً (2)
حق فرزند ( پسر ) بر عهده ي پدرش ، اين است كه به او آموزش دهد ، نوشتن ، شنا كردن و تيراندازي را ، و روزي او را تنها از راه حلال و پاكيزه تهيه نمايد .

شمشيربازي

شمشير و شمشيربازي ، در اسلام جايگاه و منزلت خاصي دارد كه بر كسي پوشيده نيست . بدون ترديد اگر شمشيرهاي نيرومند و خداجوي رزمندگاني همچون اميرالمؤمنين علي ( ع ) و حمزه سيدالشهدا ( ع ) نبود ، اسلام به خوبي پا نمي گرفت .
پيامبر گرامي اسلام ( ص ) ، جملات زيبايي در وصف شمشير دارند . ايشان بهشت و همه ي خوبي ها را در سايه ي شمشير مي بينند و مي فرمايند :
اَلجَنَّهُ تَحْتَ ظِلالِ السُّيُوفِ
بهشت زير سايه ي شمشيرها است .
َالْخَيْرُ كُلّهُ فِي السَّيُفِ وَ تَحْتْ ظِلِّ السَّيْفِ (1)
همه ي خوبي ها در شمشير و زير سايه ي شمشير است .
امام باقر ( ع ) نيز در پاسخ حكم كه مي پرسد : « آيا صاحب شمشير [ كه در روايات آمده ] تويي ؟ » مي فرمايد :
يا حَكَم ! ... كُلُّنا صاحِبُ السَّيْفِ وَ وارِثُ السَّيْفِ (2)
اي حكم ! ... همه ي ما صاحب شمشير و وارث شمشيريم .
اما صادق ( ع ) شمشير را يكي از مصاديق « قوّه » در تفسير آيه ي « وَاَعِدّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِن‎ْ قُوَّهٍ » مي داند :
عَنْ اَبي عَبْدِالله ( ع ) في قَوْلِ اللهِ تَعالي « وَاَعِدّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِن‎ْ قُوَّهٍ » قال :
سَيْفٌ و تُرْشٌ (3)
حضرت اباعبدالله : امام صادق ( ع ) درباره ي تفسير فرموده ي خداوند متعال : « آن چه قوّه و توان داريد ، براي [ مقابله با ] آن ها مهيا سازيد » فرمودند : [ منظور ] شمشير و سپر است . »

تيراندازي

پيامبر گرامي اسلام ( ص ) ، ضمن ترغيب و تشويق مسلمانان به مبادرت به تيراندازي ، در اين باره مي فرمايد :
رَمْياً بَني اِسْماعيل ، فَاِنَّ اَباكُمْ كانَ رامياً (1)
اي فرزندان اسماعيل ! تيراندازي كنيد كه پدرتان تيرانداز بود .
اسلام ، آموزش تيراندازي را يكي از وظايف پدر نسبت به پسر مي داند . پيامبر اكرم ( ص ) در اين باره مي فرمايد :
حَقُّ الْوَلَدِ عَلي والِدِه اَنْ يُعَلِّمَهُ الْكِتابَهَ وَ السَّباحَهَ وَ الرِّمايَهَ وَ اَنْ لا يَرْزُقَهُ اِلاّ طَيّباً (2)
حق فرزند ( پسر ) بر عهده ي پدرش اين است كه به او آموزش دهد : نوشتن ، شنا كردن و تيراندازي را ، و روزي او را تنها از راه حلال و پاكيزه تهيه نمايد .
علمو ابنائكم السباحه و الرمي
به پسرانتان ، شنا كردن و تيراندازي را آموزش دهيد .
عَلِّمُوا اَبْنائَكُمُ السَّباحَهَ و الرَّمُيَ (3)
به پسرانتان ، شنا كردن و تيراندازي را آموزش دهيد .
عَلِّمُوا بَينكُمُ الرَّمْيَ فَاِنََّهُ نِكايَهُ الْعَدُوِّ (4)
تيراندازي را به پسرانتان آموزش دهيد ، زيرا موجب سرشكستگي دشمن است .
اسلام ، مهياسازي « قوّت » ، جهت مقابله با دشمن و ترسانيدن وي را لازم و واجب مي شمارد ؛ آن جا كه خداوند متعال در قرآن كريم مي فرمايد :
وَاَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مَنْ قُوَّهً (5)
آن چه قوه و توان داريد ، براي ( مقابله با ) آن ها ( دشمنان ) آماده و مهيّا سازيد !
آن گاه ، پيامبر گرامي ( ص ) تيراندازي را به عنوان يكي از مصاديق بارز « قوّه » معرفي نموده و مي فرمايد :
اَلا اِنَّ الْقُوَّهَ الرَّمْيُ ، اِنَّ الْقُوَّهَ الرَّمْيُ (6)
آگاه باشيد ! « قوّه » همان تيراندازي است ، آگاه باشيد ! « قوّه » همان تيراندازي است .

كشتي

كشتي گرفتن از نظر پيامبر گرامي اسلام ( ص ) ، بدون اشكال ، بلكه مطلوب بوده است . روزي آن حضرت ( ص ) از محلّي عبور مي فرمودند ، كه دو نفر در آن جا به كشتي گرفتن مشغول بودند . ايشان آن ها را از كشتي گرفتن منع نكرده و به واسطه ي اين كارشان ، مورد سرزنش و توبيخ قرار ندادند :
مَرَّ النَبِيٌّ بِرَجُلَيْنِ كانا يَتَصارَعانِ فَلَمْ يُنْكِرْ عَلَيْهِما (1)
پيامبر اكرم ( ص ) از كنار دو مردي كه با يكديگر كشتي مي گرفتند ، عبور نموده و آن ها را سرزنش نكردند .
در حقيقت ، آن حضرت ( ص ) با اين عمل خويش ، كار آن ها را تقرير و تأييد فرمودند .
و جالب اين كه در روايت وارد شده : شبي پيامبر گرامي اسلام ( ص ) ، به خانه ي فاطمه ي زهرا ( ع ) وارد شد . امام حسن و امام حسين ( ع ) نيز ، كه در سنين كودكي بودند ، به همراه ايشان بودند . آن حضرت خطاب به آن دو فرمودند : « بپاخيزيد و با يكديگر كشتي بگيريد » !
آن ها نيز برخاسته و به كشتي گرفتن پرداختند . زهرا ( ع ) براي انجام كارهاي منزل از اتاق خارج شد ؛ وقتي بازگشت ، با كمال تعجب مشاهده كرد كه پيامبر اكرم ( ص ) ، امام حسن ( ع ) را تشويق نموده و مي فرمايد : « حسن ! حسين را محكم بگير و به زمين بزن » ! با تعجب عرض كرد : « پدر جان ! اين بسيار عجيب است كه شما پسر بزرگ تر را تشويق مي كنيد تا پسر كوچك تر را شكست دهد ! »
پيامبر ( ص ) در پاسخ فرمودند : « دختر جان ! آيا تو راضي نمي شوي من بگويم : حسن ! حسين را به زمين بزن ، در حالي كه حبيب من « جبرئيل » مي گويد : اي حسين ! حسن را محكم گرفته و به زمين بزن ؟! » (2)

پي نوشت :

^{(برگفته از كتاب پيامبر اعظم(ص)و ورزش تاليف آقاي حسين صبوري)}

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 18:54 | نويسنده : صادق رئیسی |

و اما شهر خودم (گتوند)

گُتوَند شهری است در استان خوزستان. این شهر مرکز شهرستان گتوند است و در سال ۱۳۸۵، تعداد ۲۱٫۵۴۷ نفر جمعیت داشته است [۱].

گتوند پیش از این در بخش گتوند شهرستان شوشتر قرار داشت که با ارتقاء بخش گتوند به شهرستان، تقسیمات کشوری آن نیز تغییر کرد.[۲] شهرستان گُتوندیکی از شهرستانهای استان خوزستان است. مرکز این شهرستان شهر گتوند است. این شهرستان در سال ۱۳۸۵، تعداد ۵۹٫۲۶۱ نفر جمعیت داشته است [۱].

گُتْوَنْد' در شمال شهرستان شوشتر قرار دارد و دارای دو ناحیه دیمچه و عقیلی است. بخش عقیلی خاکی حاصلخیز دارد. همچنین گتوند دارای یک سد تنظیمی به نام سد گتوند و یک سد بزرگ برای تولید انرژی و ذخیره سازی آب بنام گتوند علیااست.

مردم این شهر لهجه ای خاص از گویش بختیاری دارند.

مردمان گتوند [ویرایش]

مردم گتوند متعلق به قوم بختیاری می باشند. طوایف بختیاری ساکن در گتوند به شرح زیر می باشند:

خواجه باجول ،بهداروند، حسنکی، جلکانی، کاله، لک و مقامی .طوایف بخش عقیلی عبارت اند از :

تیره های مختلف بختیاری، مهاجرین لرستانی و اصفهانی و اعراب، این طوایف عموما عبارتند از : بهداروند، بلیوند، گله،تردی، بامدی، بابادی، موری، منجزی، زلکی، کایدانی، اورک، دیناشی، مش مرداسی، آل جمالی، گشتل، اسیوند، سومالی، زنگنه، قره باغی، شیاسی، عرب طریفی، عرب کمری، مهاجرین لرستانی، جعفری، حسنی و غیره. خود شهرستان گتوند دارای سه محله مشهور می باشد : ۱- محله بالا ۲- سرکه ۳- سه محل؛ که رابطه خوب و صمیمی بینشان برقرار می باشد

رودخانه‌ها [ویرایش]

دو رودخانه در این منطقه جریان دارد یکی رودخانه بزرگ کارون که از کوههای بختیاری سرچشمه گرفته و در ابتدای ورود به جلگه خوزستان به شمال گتوند می رسد که توسط سد عظیمی مهار شده و زمین های بخش مرکزی و بخش عقیلی را آبیاری نموده و کانال عظیم منشعب از آن جهت تامین آب مصرفی شرکت کشت و صنعت کارون و صنایع جانبی آن نیز به سمت دیمچه روان است.

رودخانه شور یکی دیگر از رودهایی است که در جنوب گتوند از کارون جدا می شود و بعد از طی مسافتی در خاک عقیلی و گذشتن از جنوب روستای دشت بزرگ از سمت جنوب شرقی وارد دهستان جهانگیری از توابع شهرستان مسجدسلیمان می شود. از این رودخانه با مهارت خاصی نمک تولید می کنند در منابع قدیم این رود به شور زن مرده یا زنگ مرده مشهور است.

آثار و بناهای تاریخی [ویرایش]

[[پرونده:* پل پرزین ]]

مکان های مذهبی [ویرایش]

امامزاده محمد بن زید -بقعه ی شا سلیمان - دو پیرون - سوز پوش دو پیرون - بقعه ی امیر المؤمنین دو پیرون - شامراد یا شابوالحسن - بقعه ی علی ولی - بقعه ی قنبر علی - بقعه ی پیر احمد گتوند - بقعه ی علی گتوند - بقعه ی شاه خراسان بقعه ی امام ضامن - بقعه ی شازده قاسم - بقعه ی حضرت عباس - بقعه ی علی مال حیدر - بقعه ی علی سماله - بقعه ی سید سعید - بقعه ی بشران - بقعه ی سید حسن - بقعه ی مرتضی علی - بقعه ی سلطان ابراهیم

نام [ویرایش]

گت به معنای بزرگ است. گتوند به معنی "از تبار بزرگ" یا "وابسته به بزرگ" است.[نیازمند منبع] است

محمد ابن زید

مقبره امام زاده محمد بن زید،در زبان محلی معروف به موم زرد، در ۱۵ كیلومتری شمال شرق گتوند(استان خوزستان) در دامنه رشته كوههای بختیاری. در كنار این امام زاده چشمه آب گوارایی است كه برای آشامدن زوار مورد استفاده قرار می گیرد. هر ساله هزاران نفر از سراسر كشور جهت زیارت و سیاحت به این منطقه سفر می كنند.

ادامه مطلب

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 16:7 | نويسنده : صادق رئیسی |

توبه و پذيرش آن از سوى خداوند

توبه

توبه در لغت به معنای رجوع و بازگشت است. بازگشت در امور فیزیکی معنای روشنی دارد، یعنی این که انسان راهی را برود و سپس آن راه را بر گردد، اما در امور نفسانی و قلبی هم توبه معنای خاص خود را دارد، توبه یعنی روح و نفس انسان که مدتی از حیات خود را با یک سری از صفات و خصلت ها گذرانده و سپری کرده و با آن ها همدم بوده است، به دلیل یک انقلاب و تحول درونی آن ها را ترک کند و بر گردد.

مراحل توبه و پاكسازى

از نشانه‌هاى رحمت و لطف وسيع الهى، نعمت توبه و پذيرش توبه از سوى خداوند است، توبه به معنى ترك گناه، بازگشت به سوى خدا و عذرخواهى در پيشگاه خداوند است.

عذرخواهى بر سه گونه است؛

گاهى عذر آورنده مى‌گويد: من اصلاً فلان كار را انجام نداده‌ام. گاهى مى‌گويد: من به آن جهت اين كار را انجام دادم. و گاهى مى‌گويد: اين كار را انجام دادم ولى خطا كردم و بد كردم و اينك پشيمانم. اين همان توبه است.

توبه در اسلام داراى شرايطى است؛ 1- ترك گناه، 2- پشيمانى از گناه، 3- تصميم بر انجام ندادن دوباره گناه، 4- تلافى و جبران گناه.(1)

توبه همچون بيرون آوردن لباس چركين از بدن و پوشيدن لباس پاك و تميز است. توبه همچون شستشوى بدن آلوده و عطر زدن است.

قرآن در آغاز سوره هود مى‌فرمايد:

و ان استغفروا ربكم ثم توبوا اليه (2)؛ و از پروردگار خود آمرزش بطلبيد، سپس به سوى او بازگرديد.

آوردن استغفار و توبه در يك آيه، حاكى از آن است كه اين دو با هم تفاوت دارند، اولى به معنى شستشو و دومى به معنى كسب كمالات است. انسان نخست بايد خود را از گناهان پاك سازد و سپس خود را به اوصاف الهى بيارايد، نخست هرگونه معبود باطل را از قلب خود بزدايد و سپس معبود حق را در آن جاى دهد، به قول حافظ:

تا نفس، مبرّا ز نواهى نكنى دل، آئينه نور الهى نكنى

ادامه مطلب

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 14:23 | نويسنده : صادق رئیسی |

5خرداد:ولادت امام سجاد(ع)

در سجده‌های خویش اگر چشم تر کنى
سجاده‌های هستی را شعله‌ور کنى
بی‌شک، ستون هفت فلک می‌شود اگر
دستی از آستین نیایش به در کنى
داوود، طفل مکتب آوای سبز توست
تا در گلوی مرثیه‌خوانش اثر کنى
برخیز ای پرستش توحید، عبد تو!
باید جهان بی‌خبری را خبر کنى
آن‌قدر خطبه خطبه، دعا در دعا شوى
آن‌قدر خون بباری و قرآن به سر کنى؛
تا خشت‌خشت ظلم و ستم را هر آینه
در کاخ‌های معرکه زیر و زبر کنى
سجاده را که پیرهن عصمتت شده
پرچم برای قصه این خیر و شر کنى
یعنی به رغم نعره مستانه ستم
گوش زمانه را ز مناجات کر کنى
... باید که روزگار بترسد ز کفر خویش
او را از آه نیمه شبت بر حذر کنى
ای وای بر زمانه «لبیک ناشناس»
سجاد اگر تو باشی و نفرین اگر کنى

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 14:14 | نويسنده : صادق رئیسی |

4خرداد:روز جانباز مبارک

جانباز گرانقدر

جناب آقای ………..

با سلام

یاد دلاور مردیهای شما هیچ گاه از ذهن مردم قدر شنا س ایران اسلامی محو نخواهد شد ،چه آنروز که گفتید : اگر هزار بار قطعه ، قطعه شویم دست از مبارزه با ظالم و متجاوز بر نمیداریم .

آری شما با اعتقاد قلبی به این جمله حماسه و افتخاری آفرید که زبان در بیان آن قاصر است . درگرامیداشت هفته دفاع مقدس همچون گذشته یاد و خاطره ایثار گری های شما عزیزان را گرامی میداریم و به مقام جانبازی شما ادای احترام می کنیم ، خداوند شما را با حضرت ابوالفضل العباس ( ع) بزرگ مظهر ایثار و جانبازی محشور نماید.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 14:4 | نويسنده : صادق رئیسی |

4خرداد:دستم را بگیر(ولادت حضرت ابوالفضل علیه‏السلام)

دلم پیوسته، مستِ توست عباس!
نگاهم پایْ‏بستِ توست عباس!
اگرچه، مَشکِ آب، از دستت افتاد
دو چشم من به دستِ توست عباس!
بگذار باز هم از تو بگویم:
پروانه عشق، بال و پَر می‏افکنْد
با زمزمه‏اش به دل، شرر می‏افکنْد
هنگام که بر خاکِ عطشناک افتاد
آهسته به خیمه‏ها، نظر می‏افکنْد
نَه! بگذار تو را از اول بگویم. قول می‏دهم مانند بنی‏هاشم، دست‏افشان و پای‏کوبان به سراغت بیایم. اما باید دستم را بگیری. سال‏هاست دست‏هایم می‏لرزد؛ هرچند، نوشتارهایم به پشیزی نمی‏ارزد! اضطراب‏هایم در تلفظ نامت، تمام می‏شوند.
برگ‏های دفترم عطر عود و گلاب می‏دهند... .
از کوچه تا خانه
«گلاب بیاورید، اسپند و عود...».
تا می‏روم دنبالِ گلاب، زنی دیگر فریاد برمی‏آوَرَد:
«امیرالمؤمنین علیه‏السلام در مسجد است، یک نفر برود...».
از خانه بیرون می‏روم. می‏دوم... لبخند علی علیه‏السلام ، دلم را آرامش می‏بخشد. مولا و لبخندی چنین فرحزا؟ آن هم بعد از رفتنِ زهرا؟! دوست دارم این همه اشتیاق را زودتر از همه به «امّ‏البنین» بگویم؛ به همه بنی‏هاشم و... اما هرچه می‏دوم، به گَردِ مولا هم نمی‏رسم! «یا اللّه‏» که می‏گوید، صدای صلواتِ زن‏ها و... صحنِ کوچک خانه، پُر می‏شود از هیاهو و غوغا. چشم‏های علی، عشق و اشتیاق را در قابِ نگاه امّ البنین می‏نشاند. و دست‏هایش ماه بنی‏هاشم را به آغوش می‏کشاند؛ تو را می‏گویم!
خداوند را فراوان می‏ستاید. سپس در هلهله شادیِ پنهان و آشکارِ فرشتگان، آوای اذان و اقامه را، فقط برای تو می‏سراید. از خانه که بیرون می‏زنم، اهلِ مدینه هجوم می‏آورند برای دیدنِ ماه؛ همچون خیل فرشتگانِ آسمان، مثل خورشیدِ مهربان.
مرا به خانه‏ات بِبَر
دستم را بگیر... همیشه در آغازِ از تو گفتن، به پایان می‏رسم. یا «باب الحوایج!» بگذار تو را آواز بخوانم:
«اَلسَّلامُ عَلَی العَبّاسِ بْنِ اَمیرالمُؤمِنین المَواسیِ اَخاهُ بِنَفْسِه...».
دستم را بگیر، و دانشم بیاموز؛ ای عین عدالت، تقوا، حکمت و معرفت!
دستم را بگیر، تا تو را آواز بخوانم:
«وَ اِنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَاللّه‏ِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ مَنْزِلَهً یَغْبِطُهُ بِها جَمیعُ الشُّهَداءِ یَوْمَ القِیامَهِ».
و با تمامِ شهیدان، در حسرتِ رسیدن به مقامت بمانم. دستم را بگیر، تا تنها و تنها، ذره‏ای از مضامینِ آسمانی واپسین نگاهت را بسرایم؛ آن‏گاه که فریادِ «العطشِ» کودکان از خیمه‏ها، چشم‏هایت را به آسمان، پیوند زد و حرفِ دلت بر زبان آمد:
ـ «خدای من! می‏روم؛ باز هم می‏روم، تا مَشکی آب بیاورم».

ادامه مطلب

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 13:52 | نويسنده : صادق رئیسی |

حضرت ابوالفضل

حضرت ابوالفضل العباس نخستين فرزند از ازدواج حضرت امير المؤمنين على(عليه السلام) و ام البنين بود ايشان در روز چهارم شعبان سال 26 هجرى در مدينه چشم به جهان گشودند.

ماجراى ازدواج على(عليه السلام) با ام البنين

قضيه ازدوادج مادر مكرمه اش ام البنين با حضرت على(عليه السلام) بدين گونه بود كه پس از شهادت حضرت زهرا(عليها السلام) على(عليه السلام) برادرش عقيل كه در علم نسب شناسى آگاهى كامل داشت و قبايل و خصلت هاى اخلاقى و روحى انها آشنا بود را به حضور طلبيد و از وى خواست كه براى آن حضرت همسرى شايسته و از قبيله اى كه اجدادش از شجاعان و دلير مردان باشند پيدا كند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشيد باشند پس از مدتى عقيل زنى از طايفه بنى كلاب را به حضرت معرفى كرد كه داراى آن ويژگى ها بود نامش فاطمه دختر حزام بن خالد بود و نياكانش همه از دليرمردان بودند. حضرت با وى ازدواج نمود و او نيز وظيفه مادرى و سر پرستى براى فرزندان حضرت زهرا(عليها السلام) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلكه بيشتر از فرزندانش دوست مى داشت گويند وقتى وى را فاطمه صدا مى زدند وى گفت مرا فاطمه صدا نكنيد زيرا فرزندان با شنيدن نام فاطمه به ياد غم هاى مادرشان مى افتند و ناراحت مى شوند بلكه مرا خادم خود بناميد. و حضرت على(عليه السلام) ولى را ام البنين يعنى مادر پسران ناميد و به اين نام شهرت يافت.

تولد حضرت عباس

حضرت ابوالفضل نخستين فرزند از چنين بانوى با معرفت و حق شناسى بود تولد وى، خانه على(عليه السلام) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت وقتى كه به دنيا آمد حضرت على(عليه السلام) در گوش او اذان و اقامه گفت نام خدا و رسول خدا را بر گوش وى خواند و نام او را عباس قرار داد.

با آن كه اين نوزاد بسيار خوش منظر و زيبا بود به طورى كه وى را قمر بنى هاشم ناميده اند و به ماه شب چهارده تشبيه نموده اند و حضرت وى را به نام عباس نام نهاد و آن به اين علت بود كه عباس هم به معناى شير شرزه و خشمگين است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زيرا كه ايشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگين داشتند.

در روز هفتم تولدش گوسفندى را به عنوان عقيقه ذبح كردند و گوشت آن را به فقرا صدقه دادند.

با آن كه هنگام تولد پدر خوشحالى مى كند، حضرت گاهى قنداقه عباس خردسال را در آغوش مى گرفت و آستين دست هاى كوچك او را بالا مى زد و بر بازوان او بوسه مى زد و اشك مى ريخت حضرت در پاسخ ام البنين نسبت به اين كار فرمود اين دست ها براى كمك و يارى به برادرش حسين قطع خواهد شد.

حضرت عباس در خانه على(عليه السلام) و در دامان مادر با ايمان وفادارش و در كنار امام حسين رشد كرد و درس هاى بزرگ انسانيت صداقت و اخلاق را فرا گرفت تربيت خاص امام على(عليه السلام) بى شك در شكل دادن به شخصيت فكرى و روحى اين نوجوان سهم عمده اى داشت روزى حضرت على(عليه السلام) عباس خردسال خود را نشاده بود و حضرت زينب(عليها السلام) هم حضور داشت امام به اين كودك عزيز گفت به بگو يك عباس گفت يك فرمود بگو دو عباس خوددارى كرد و گفت شرم دارم با زبانى كه خدا را به يگانگى خوانده ام دو بگويم حضرت از معرفت اين فرزند خوشحال شد و پيشانى عباس را بوسيد.

شجاعت و شهامت عباس

دلاورى هاى اين نوجوان از زمان پدر بزرگوارش در جنگ هاى آن حضرت با مخالفين نمودار بود كه برخى جلوه هايى از شجاعت اين نوجوان را در جنگ صفين در تاريخ ثبت كرده اند. گويند: در يكى از روزهاى نبرد صفين نوجوانى از سپاه على(عليه السلام) بيرون امد كه نقاب بر چهره داشت و از حركات او نشانه هاى شجاعت، هيبت و قدرت هويدا بود از سپاه شام كسى جرأت نكرد به ميدان بيايد معاويه يكى از مردان سپاه خود به نام ابى شقاء كه دلاورى نام آور بود را گفت به جنگ اين جوان برو وى گفت اى امير شأن بالاتر از آن است كه جنگ وى بروم بلكه من هفت پسر دارم و يكى از آنها را مى فرستم تا او را از پاى درآورد وى يكى از پسرانش را فرستاد كه از پاى درآمد پسر بعدى اش را فرستاد كه او هم به سرنوشت برادر قبل دچار شد تا اين كه هر هفت پسر در نبرد با او كشته شدند و در اين هنگام پدر خود به ميدان كارزار آمد و پس از رد و بدل شدن ضرباتى چند ابن شعثاء نيز بمانند فرزندانش به هلاكت رسيد كه اين موجب تعجب حاضران شد حضرت على(عليه السلام) وى را فرا خواند و نقاب از چهره اش برداشت و پيشانى اش را بوسيد و در اين هنگام همگان ديدند كه اين نوچوان عباس بن على قمر بنى هاشم است.

و همچنين نقل كرده اند در جنگ صفين هنگامى كه سپاه معاويه بر آب مسلط بودند و سپاه اسلام در تشنگى به سر مى برد جمعى را در ركاب امام حسين(عليه السلام) فرستاد كه شريعه فرات را از سپاه دشمن پس بگيرند كه در اين جمع كه موفق به باز كردن راه آب براى سپاه اسلام شده بودند حضرت عباس نيز حضور داشت.

پس از مرگ معاويه كه حاكم مدينه مى خواست از امام حسين(عليه السلام) براى خلافت يزيد بيعت بگيرد سى نفر از جوانان بنى هاشم به فرماندهى حضرت عباس با شمشيرهاى برهنه بيرون خانه و پشت در ايستاده بودند و منتظر اشاره امام بودند كه اگر نيازى باشد مانع بروز هر حادثه اى شوند و اينان در تحت فرماندهى حضرت عباس قرار داشتند.

فضائل عباس

حضرت امام سجاد درباره حضرت عباس مى فرمايد: خداوند عمويم عباس را رحمت كند كه در راه برادرش ايثار و فداكارى كرد و از جان خود گذشت چنان فداكارى كرد كه دو دستش قلم شد خداوند نيز به او همانند جعفر بن ابى طالب در مقابل آن دو دست قطع شده دو بال عطا كرد كه با آنها در بهشت با فرشتگان پرداز مى كند عباس نزد خداوند مقام و منزلتى بسيار بزرگ دارد كه همه شهيدان در قيامت به او غبطه مى خورد.

چنانچه شاعر نيز در اين باب مى گويد:

چون اقتدا به جعفر طيار كرده ايم برد از ماست با پرِ جان در فضاى دوست

در پيروى زخط علمدار كربلاست دوستى كه داده ايم به راه رضاى درست

امام صادق نيز در ستايش از حضرت عباس مى فرمايد:

عموى ما عباس داراى بصيرة نافذ و ايمانى استوار بود همراه امام حسين جهاد كرد و آزمايش خوبى داد و به شهادت رسيد.

علم عباس

وى تنها به عنوان يك قهرمان نامدار و دلاور مطرح نبود بلكه فضائل علمى، تقوايى او و دانش رفيع را از خردسالى از سرچمشه علوم الهى به دست آورده بود چنانچه برخى روايات اشاره به اين نكته دارند كه وى از زمان كودكى شروع به تغذيه علمى نموده است.

مقام فقهى او بسيار بالا بوده است و در نزد راويان مورد وثوق و اعتماد بوده است و از جهت پارسايى در درجه بالا قرار داشت چنانچه برخى از رجاليون درباره ايشان گفته اند: عباس از فقيهان و دين شناسان اولاد ائمه بود، عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاك بود و ديگران نيز وى را اين گونه تعريف نموده اند كه عباس از بزرگان و فاضلان فقهاى اهل بيت بود بلكه وى عالم استاد نديده بود.

حضرت عباس و امام حسين(عليهم السلام)

حضرت عباس همان جايگاه را نسبت به امام حسين(عليه السلام) داشت كه حضرت على نسبت به پيامبر(صلى الله عليه وآله)داشت ايشان پشتوانه و تكيه گاهى براى امام حسين بودند چنانچه امير المؤمنين چنين جايگاهى را نسبت به پيامبر داشت.

عباس همان طور كه على(عليه السلام) هميان نان و خرما به دوش مى گرفت و براى مستمندان مى برد او نيز به اتفاق برادرش حسين(عليه السلام) بسيارى از گرسنگان مدينه را سير مى كرد عباس همچنانكه على كه باب حوائج دربار پيامبر بود و هر كس رو به ساحت ايشان مى كرد اول على(عليه السلام) را مى خواند وى نيز باب حوائج آستان امام حسين بود و هر كس براى رفع حوائج به دربار حسين مى شتافت عباس را مى خواند.

عباس مانند پدر كه در بستر پيغمبر خوابيد و فداكارى كرد در روز عاشورا براى اطفال و آوردن آب فداكارى كرد.

القاب حضرت عباس

براى ايشان 16 لقب شمرده اند كه هر كدام جلوه اى از فضائل، كرامات و عظمت وى را نشان مى دهد و ما برخى از آنها را برمى شمريم.

1 ـ عباس: چون مثل شير حمله مى كرد دلير بود ترس در دل دشمن مى ريخت و فريادهاى حماسى اش لرزه بر اندام حريفان مى افكند.

2 ـ ابوالفضل: نام پسرش فضل بود و هم اين كه وى پدر فضيلت و خوبى ها بود و فضل و نيكى زاده او و مولود سرشت پاكش بود.

3 ـ ابوالقربه: (پدر مشك) به خاطر مشك آبى كه بر دوش مى گرفت و از كودكى ميان بنى هاشم سقايى مى كرد.

4 ـ سقا: به خاطر اين كه آب آور تشنگان بخصوص در سفر كربلا بود.

5 ـ قمر بنى هاشم: وى در ميان بنى هاشم زيباترين و جذاب ترين چهره را داشت و چنين ماه درخشان در شب تار مى درخشيد.

6 ـ باب الحوائج: آستان رفيعش قبله حاجات و توسل به آن حضرت بر آورند و نياز دردمندان است.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 13:48 | نويسنده : صادق رئیسی |

3خرداد: روز پاسدار

روز پاسدار، یادآور عزم غرورآفرین فهمیدههای مکتب واندیشه حسین(ع) است.

گرامی باد روز پاسدار، باطن پاک چشمهسار و تمثیل کرامت بهار!

سلام بر شما ای عباسهای حادثه که در جادههای سرخ ایثار و در مسیر ولایت، پاسدار ارزشهای انقلابید!

گرامی باد روز پاسدار بر آنان که از جنس شهیدان و همپیمان با حسین(ع) و از نسل فصل سرخ استقامتند!

گرامی باد روز پاسدار، این سروهای سرافراز وادی عشق، این آیههای پرشکوه رزم و ایثار!

پاسدار، دستِ همیشه همراهِ انقلاب است که توانِ رزمی او، برگرفته از نیروهای درونی انسان است.

گرامی باد روز پاسدار، بر سربازان اسلام که با پرچمداری آرمانهای اباعبدالله(ع) تفسیرگر راه حسینند.

روز پاسدار، این یادگاران سالهای آتش و عشق و ایمان گرامی باد!

پاسدار، یعنی روییدن و بالیدن و مردانه مردن در مکتب حسین(ع).

پاسداران، مضمون سبز شهامت در جاده سرخ شهادتند که تنها با واژه حسین(ع) معنا میشوند.

ای پاسداران! از نفس سبز شماست که مرزهای وطن، خط اَمنِ زیستن را به دور نقشه سرخ ایمان ترسیم میکند.

روز میلاد حسین(ع)، مجالی است برای پاسداری نام پاسدار، این دلیرمردان روزگار و اسوههای ایثار.

سلام بر شما، مالکاشترها و ابوذرهای زمان که مصداق حرّیت اباعبداللهاید!

پاسدار، اصیلترین درخت انقلاب است که ریشه در فلسفه قیام حسین(ع) دارد.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 13:45 | نويسنده : صادق رئیسی |

3خرداد:ویژه نامه ولادت امام حسین علیه السلام

سلام بر تو که گلویت، بوسه‏گاه پیامبر بود. ای خلاصه فاطمه و علی! بر ما بتاب که در تیرگی خاک، بی‏آفتاب یاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنها عشق است که می‏تواند در تعریف تو، قد راست کند. امروز، خانه محقر علی، در آفتاب جمال تو، به مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین که سال‏ها پیش از خلقت آدم در افلاک غوطه می‏خورد، در قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد.
بیا ای هم‏بازی جبرئیل و پیمبر، که عشق تو، هول قیامت و سکرات مرگ را بر ما آسان می‏کند.
سلام کردم و به من تبسمت جواب داد     فتاد سایه‏ات سرم، دوباره آفتاب داد
چهار سوی خانه‏ام سلام می‏فرستمت     سلام دادم و به من دعای مستجاب داد
دریایی به نام حسین
می‏گویند: «پایان شب سیه سپید است» و ازاین‏رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی در خانه فاطمه و دیگربار بر نیزه‏های شبزدگان.
روزی که عطر تو در ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک‏گویِ پروردگارِ تو بودند، تا ذرات جهان، به سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یاحسین».
خداوند، تو را آفرید تا از رعدِ گریه‏های شبانه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریایی به نام حسین را هدیه کند.
در دوستیِ حسین علیه‏السلام
هیچ سجاده‏ای باز نشد که نام تو را رمز عبور خود نکرد، یا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من است و آب، با تولد تو، در فرهنگ لغات دلم، هم‏خانواده حسین شد.
آن‏که تو را زیارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند به او عطا کنند؛ چراکه باران مهرِ تو، پوسته سخت دانه دل را می‏شکافد.
یا حسین! از قرن‏های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو در رگ‏هایمان جاری می‏شود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن در اسمت!
شفیع قیامت
حسین، تنها واژه‏ای است که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی که سرِ مظروف آن را جدا می‏کنند و سرریز می‏شود.
تکرار تو بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یادمان داد که تو بیش از یک نفر بودی. تو را باید آن‏قدر نوشت، تا محراب و جانماز و نقش اسلیمی طاق‏نماهای زمین، به ناتمامِی تو اقرار کنند؛ یا حسین!
«در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم     بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم     به گفت‏وگوی تو خیزم به جست‏وجوی تو باشم»
پیام کوتاه
ـ یا حسین! تولدِ تو تبدیل نور به انسان است و تو انسان را با شهادت خود به نور مبدّل کردی.
ـ امام حسین علیه‏السلام فرموده‏اند: «کسی که از راه نافرمانی خدا درصدد چیزی برآید آنچه را امید دارد زودتر از دست می‏دهد و آنچه را بیم دارد زودتر سر می‏رسد».

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 13:37 | نويسنده : صادق رئیسی |

چهل گناه زبان

حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند:
بهترین اعمال نزد خداوند حفظ زبان است.
بیشترین گناهان فرزندان آدم زبان اوست.
هرکه مردم از زبان او بترسند از اهل جهنم است.
هرکس زبان خویش را حفظ کند به همه قرآن و سخنان من عمل کرده است.

١- خبری را ندانسته گفتن
2- عیبجویی از دیگران
3- مسخره کردن
4- تهمت زدن
5- فاش کردن اسرار مردم
6- رنجاندن مومن
7- سرزنش بیجا
8- دروغ گفتن
9- وعده دروغ
10- قسم دروغ
11- شهادت ناحق
12- تحریف مسائل دینی
13- حکم ناحق
14- لعنت کردن مردم
15- طعنه زدن
16- دل شکستن
17- امر به منکر
18- نهی از معروف
19- بدخلقی
20- تصدیق کفر و شرک
21- غیبت کردن کردن
22- شایعه پراکنی
23- به نام بد صدا زدن
24- تملق و چاپلوسی
25- با مکرو حیله سخن گفتن
26- مزاح زیاد
27- زخم زبان زدن
28- آبرو ریزی
29- کبر در گفتار
30- ادای صدای کسی را درآوردن
31- بدعت در دین
32- اظهار بخل و حسد
33- بد زبانی در معاشرت
34- خشونت در گفتار
35- فحش و ناسزا گفتن
36- سخن چینی کردن
37- ناامید کردن
38- شوخی با نامحرم
39- ریا در گفتار
40- فریاد زدن بیجا

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 12:6 | نويسنده : صادق رئیسی |

دانلود کتاب کیمیای محبت(زندگينامه مرحوم شيخ رجب علي خياط)

نام کتاب : کتاب کیمیای محبت نویسنده : محمد ری شهری

رجبعلی نکوگویان مشهور به جناب شیخ و شیخ رجبعلی خیاط در سال ۱۲۶۲ هجری خورشیدی، در شهر تهران دیده به جهان گشود. پدرش مشهدی باقر یک کارگر ساده بود. هنگامی‌که رجبعلی دوازده ساله شد پدر از دنیا رفت و رجبعلی را که از خواهر و برادر تنی بی‌بهره بود، تنها گذاشت. شیخ پنج پسر و چهار دختر داشت، که یکی از دخترانش در کودکی از دنیا رفت. جناب شیخ در کار خود بسیار جدی بود و تا آخرین روزهای زندگی تلاش کرد تا از دست رنج خود زندگی‌اش را اداره کند. با این که ارادتمندان وی با دل و جان حاضر بودند زندگی ساده او را اداره کنند، ولی او حاضر به چنین کاری نشد.
جناب شیخ بسیار مهربان، خوش‌رو، خوش اخلاق، متین و مؤدب بود. همیشه دو زانو می نشست، به پشتی تکیه نمی‌کرد، همیشه کمی دور از پشتی می‌نشست. ممکن نبود با کسی دست بدهد و دستش را زودتر از او بکشد. خیلی آرامش داشت. هنگام صحبت اغلب خنده‌رو بود. به‌ندرت عصبانی می‌شد. عصبانیت او وقتی بود که شیطان و نفس سراغ او می‌آمدند. در این هنگام سراسر وجودش را خشم فرا می‌گرفت و از خانه بیرون می‌رفت و آن‌گاه که خود را بر نفس چیره می‌یافت، آرام باز می‌گشت.

دانلود کتاب

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 11:58 | نويسنده : صادق رئیسی |

زندگی نامه شیخ رجبعلی خیاط(واقعا زندگی جالبی داشته )

عبد صالح خدا « رجبعلی نكوگويان » مشهور به « جناب شيخ » و « شيخ رجبعلی خياط » در سال 1262 هجری شمسی، در شهر تهران ديده به جهان گشود. پدرش « مشهدی باقر » يك كارگر ساده بود. هنگامی كه رجبعلی دوازده ساله شد پدرش از دنيا رفت و رجبعلی را كه از خواهر و برادر تنی بی بهره بود، تنها گذاشت. از دوران كودكی شيخ بيش از اين اطلاعاتی در دست نيست. اما او خود، از قول مادرش نقل می‌كند كه: « موقعی كه تو را در شكم داشتم شبی [ پدرت غذايی را به خانه آورد] خواستم بخورم ديدم كه تو به جنب و جوش آمدی و با پا به شكمم می‌كوبی، احساس كردم كه از اين غذا نبايد بخورم، دست نگه داشتم و از پدرت پرسيدم….؟ پدرت گفت حقيقت اين است كه اين ها را بدون اجازه [از مغازه ای كه كار می‌كنم] آورده‌ام! من هم از آن غذا مصرف نكردم. »

اين حكايت نشان می‌دهد كه پدر شيخ ويژگی قابل ذكری نداشته است. از جناب شيخ نقل شده است كه: « احسان و اطعام يك ولی خدا توسط پدرش موجب آن گرديده كه خداوند متعال او را از صلب اين پدر خارج سازد. » شيخ پنج پسر و چهار دختر داشت، كه يكی از دخترانش در كودكی از دنيا رفت.

خانه خشتی و ساده شيخ كه از پدرش به ارث برده بود در خيابان مولوی كوچه سياه‌ها (شهيد منتظری) قرارداشت. وی تا پايان عمر در همين خانه محقر زيست. يكی از فرزندان شيخ می‌گويد: پس از ازدواج، دو اتاق طبقه بالای منزل را آماده كرديم و به پدرم گفتم: آقايان، افراد رده بالا به ديدن شما می‌آيند، ديدارهای خود را در اين اتاق‌ها قرار دهيد، فرمود: « نه! هر كه مرا می‌خواهد بيايد اين اتاق، روی خرده كهنه ها بنشيند، من احتياج ندارم. »اين اتاق، اتاق كوچكی بود كه فرش آن يك گليم ساده و در آن يك ميز كهنه خياطی قرار داشت.

لباس جناب شيخ بسيار ساده و تميز بود، نوع لباسی كه او می‌پوشيد نيمه روحانی بود، چيزی شبيه لباده روحانيون بر تن می‌كرد و عرقچين بر سر می‌گذاشت و عبا بردوش می‌گرفت.
نكته قابل توجه اين بود كه او حتی در لباس پوشيدن هم قصد قربت داشت، تنها يك بار كه برای خوشايند ديگران عبا بر دوش گرفت، در عالم معنا او را مورد عتاب قرار دادند. جناب شيخ خود اين داستان را چنين تعريف می‌كند: « نفس اعجوبه است، شبی ديدم حجاب ( منظور حجاب نفس و تاریکی باطنی است ) دارم و طبق معمول نمی‌توانم حضور پيدا كنم، ریشه یابی کردم با تقاضای عاجزانه متوجه شدم كه عصر روز گذشته كه يكی از اشراف تهران به ديدنم آمده بود، گفت: دوست دارم نماز مغرب و عشا را با شما به جماعت بخوانم، من برای خوشايند او هنگام نماز عبای خود را به دوش انداختم …»!

جناب شيخ دنبال غذاهای لذيذ نبود، بيشتر وقت ها از غذاهای ساده، مثل سيب زمينی و فرنی استفاده می‌كرد. سر سفره، رو به قبله و دو زانو می‌نشست و به طور خميده غذا میخورد، و گاهی هم بشقاب را به دست می‌گرفت هميشه غذا را با اشتهای كامل میخورد، و گاهی مقداری از غذای خود را در بشقاب يكی از دوستان كه دستش می‌رسيد میگذاشت. هنگام خوردن غذا حرف نمی‌زد و ديگران هم به احترام ايشان سكوت می‌كردند. اگر كسی او را به مهمانی دعوت می كرد با توجه، قبول يا رد می‌كرد، با اين حال بيشتر وقت ها دعوت دوستان را رد نمی‌كرد. از غذای بازار پرهيز نداشت، با اين حال از تأثير خوراك در روح انسان غافل نبود و برخی دگرگونی های روحی را ناشی از غذا می دانست .

خياطی يكی از شغلهای پسنديده در اسلام است. لقمان حكيم اين شغل را برای خود انتخاب كرده بود. جناب شيخ برای اداره زندگی خود، اين شغل را انتخاب كرد و از اين رو به « شيخ رجبعلی خياط » معروف شد. جالب است بدانيم كه خانه ساده و محقر شيخ، با خصوصياتی كه پيشتر بيان شد، كارگاه خياطی او نيز بود. يكی از دوستان شيخ می‌گويد: فراموش نمی‌كنم كه روزی در ايام تابستان در بازار جناب شيخ را ديدم، در حالی كه از ضعف رنگش مايل به زردی بود. قدری وسايل و ابزار خياطی را خريداری و به سوی منزل می‌رفت، به او گفتم: آقا! قدری استراحت كنيد، حال شما خوب نيست. فرمود: «عيال و اولاد را چه كنم؟! » در حديث است كه رسول خدا (ص) فرمودند : « إن الله تعالي يحب أن يري عبده تعباً في طلب الحلال؛ خداوند دوست دارد كه بنده خود را در راه به دست آوردن روزی حلال، خسته ببيند. »

شيخ در عالم سياست نبود، اما با رژيم منفور پهلوی و سياستمداران حاكم آن به شدت مخالف بود. يكی از فرزندان شيخ می‌گويد: در 30 تير سال 1330 هجری شمسی وقتی شيخ وارد منزل شد، شروع كرد به گريه كردن و فرمود: « حضرت سيد الشهدا(ع) اين آتش را با عبايشان خاموش كردند و جلوی اين بلا را گرفتند، آن ها بنا داشتند در اين روز خيلی ها را بكشند؛ آيت الله كاشانی موفق نمی‌شود ولی سيدی هست كه می‌آيد و موفق می‌شود. » پس از چندی معلوم شد که مقصود از سید دوم، امام خمینی (ره) است.

سرانجام در روز بیست و دوم شهریور ماه سال 1340 هجری شمسی سیمرغ وجود پربرکت شیخ پس از عمری خودسازی و سازندگی از این جهان پر کشید. يكی از ارادتمندان جناب شيخ، كه شب قبل از وفات، از طريق رؤيای صادقه رحلت ملكوتی وی را پيش‌بينی كرده ‌بود، ماجرای وفات را چنين گزارش می‌كند: شبی كه فردای آن شيخ از دنيا رفت، در خواب ديدم كه دارند در مغازه‌های سمت غربی مسجد قزوين را می‌بندند، پرسيدم: چه خبره؟ گفتند آشيخ رجبعلی خياط از دنيا رفته. نگران از خواب بيدار شدم. ساعت سه نيمه شب بود. خواب خود را رؤيای صادقه يافتم. پس از اذان صبح، نماز خواندم و بیدرنگ به منزل آقای رادمنش رفتم، با شگفتی، از دليل اين حضور بی‌موقع سؤال كرد، جريان رؤيای خود را تعريف كردم. ساعت پنج صبح بود و هوا گرگ و ميش، به طرف منزل شيخ راه افتاديم. شيخ در را گشود، داخل شديم و نشستيم، شيخ هم نشست و فرمود: « كجا بوديد اين موقع صبح زود؟ » من خوابم را نگفتم، قدری صحبت كرديم، شيخ به پهلو خوابيد و دستش را زير سر گذاشت و فرمود:

« چيزی بگوييد، شعری بخوانيد! »
يكی خواند:
خوش‌تر از ايام عشق ايام نيست
صبح روز عاشقان را شام نيست
اوقات خوش آن بود كه با دوست به سر شد
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود

شيخ با اينكه خود اهل كشف و شهود بود می‌فرمود: « در مكاشفات يقين نداشته باشيد و هيچ وقت بر مكاشفه تكيه نكنيد. هميشه بايد رفتار و گفتار امامان را الگو قرار دهيد. »و می‌فرمود: « مقدس‌ها همه كارشان خوب است، فقط « من » خود را بايد با ( خدا ) عوض كنند. » و می‌فرمود: « اگر مؤمنين منیّت ( خودخواهی ) خود را كنار بگذارند به جايی می ‌رسند. »

براساس مسلك تعبد، شيخ در احكام مقلد بود، و از آيت الله حجت – يكی از مراجع تقليد معاصر خود- تقليد می‌كرد، و در ارتباط با انتخاب اين شخصيت علمی ‌برای تقليد خود می‌فرمود: « به قم رفتم، مراجع تقليد را ديدم، از همه بی هواتر آقای حجت بود. »

جناب شيخ معتقد بود، كسانی كه در سير و سلوك از طريقه اهل بيت(ع) فاصله دارند، هر چند بر اثر رياضت از نظر قدرت روحی، به مقامات و توان‌هايی دست يابند، اما درهای معارف حقيقی بر آنان بسته است. يكی از فرزندان شيخ نقل می‌كند كه: با پدرم به كوه « بی بی شهربانو» یکی از کوه های اطراف ری رفته بوديم، در بين راه اتفاقاً به شخصی از اهل رياضت برخورديم، وی ادعاهايی داشت، پدرم به او فرمود: « حاصل رياضت‌های تو بالاخره چيست؟ » آن شخص با شنيدن اين سخن، خم شد و از روی زمين قطعه سنگی را برداشت و آن را تبديل به گلابی نمود و به پدرم تعارف كرد و گفت: بفرماييد ميل كنيد! پدرم فرمود: « خوب! اين كار را برای من كردی، بگو ببينم برای خدا چه داری؟ و چه كرده ای؟! » مرتاض با شنيدن اين سخن به گريه افتاد …

جناب شيخ معتقد بود اگر كسی حقيقتاً به احكام نورانی اسلام عمل كند، به همه كمالات و مقامات معنوی دست خواهد يافت. او با رياضت‌هايی كه برخلاف سنت و روش مذهب است، به شدت مخالف بود. يكی از ارادتمندان ايشان نقل كرده است: مدتی مشغول رياضت بودم و با كناره گيری از همسر علويه‌ام، در اتاقی جداگانه مشغول ذكر می‌شدم و همان جا می‌خوابيدم، پس از چهار پنج ماه، يكی از دوستان مشترك، مرا به ديدن جناب شيخ برد، پس از دق الباب، به محض اين كه شيخ مرا مشاهده كرد، بدون مقدمه گفت: « می‌خواهی بگويم؟! »

من سرم را پايين انداختم، بعد شيخ متذكر شد كه: « اين چه رفتاری است با همسرت كرده و او را ترك كرده‌ای؟ … اين رياضت‌ها و اذكار را بزن گاراژ! يك جعبه شيرينی بگير و برو پيش عيالت، نماز را سر وقت بخوان با تعقيبات معموله. »سپس شيخ به احاديثی كه تأكيد می‌كند اگر چهل روز كسی خالص عمل كند، چشمه‌های حكمت از دلش می جوشد اشاره كرد و فرمود: « طبق اين احاديث، اگر كسی چهل روز به وظايف دينی خود عمل كند قطعاً روشنی خاصی پيدا می‌نمايد. » آن شخص به توصيه شيخ رياضت را رها كرد و به زندگی معمولی خود بازگشت.

حساب خمس
دكتر حميد فرزام – يكی از شاگردان جناب شيخ – در توصيف تعبد ايشان می‌گويد: شيخ، شريعت و طريقت و حقيقت را با هم داشت، نه اين كه مانند درويش‌ها پشت پا به شريعت زند. اولين حرف ايشان به بنده اين بود كه: « برو حساب خمست را بكن » مرا فرستاد نزد مرحوم آيت الله آقا شيخ احمد آشتيانی – رحمه الله عليه – در « گذرقلی » و گفت: « بايد بروی خدمت ايشان » و چه مردی بود! آيت حق بود و من از او چه فيوضاتی كسب كردم! و چه چيزها ديدم!… رفتم خدمت ايشان و حساب كلبه محقری كه داشتم كردم.

يكی از دستورالعمل‌های مهم تربيتی شيخ، برنامه‌ريزی منظم برای خلوت با خداوند متعال و دعا و مناجات است كه با جمله « گدايی در خانه خدا » از آن تعبير می‌كرد، و تأكيد می‌فرمود كه: « شبی يك ساعت دعا بخوانيد، اگر حال دعا نداشتيد باز هم خلوت با خدا را ترك نكنيد. » و می‌فرمود: « در بيداری سحر و ثلث آخر شب آثار عجيبی است. هر چيزی را كه از خدا بخواهی از گدايی سحرها می‌توان حاصل نمود، از گدايی سحرها كوتاهی نكنيد كه هرچه هست در آن است. عاشق خواب ندارد و جز وصال محبوب چيزی نمی‌خواهد. وقت ملاقات و رسيدن به وصال هنگام سحر است. »

دعای يستشير، دعای عدليه، دعای توسل، مناجات اميرالمؤمنين عليه السلام در مسجد كوفه، كه با « اللهم إني أسألك الأمان يوم لا ينفع مال و لا بنون » آغاز می‌شود و مناجات‌های پانزده گانه امام سجاد (ع) ( مناجات خمسه عشر)، دعاهايی است كه جناب شيخ زياد می‌خواند و به شاگردان هم خواندن آن‌ها را توصيه می‌فرمود. در ميان مناجات‌های پانزده‌گانه امام سجاد عليه‌السلام بر خواندن « مناجات مفتقرين » خصوصاً و « مناجات مریدین » تأكيد داشت، و می‌فرمود: « هر يك از اين پانزده دعا يك خاصيت دارد. »

آيت الله فهری نقل می‌كند كه: از جناب شيخ شنيدم كه فرمودند: « به خدا عرض كردم: خدايا هر كسی با محبوب خودش راز و نيازهای دارد و تلذذی، ما هم می‌خواهيم از اين نعمت برخوردار باشيم چه دعايی بخوانيم؟ در عالم معنا به من گفتند: دعای يستشير بخوان. » اين بود كه ايشان دعای يستشير را با حال و نشاط مخصوصی میخواندند.

جناب شيخ بر اين اعتقاد بود كه هنگامی انسان شايستگی مناجات و گفت و گو با خداوند متعال را پيدا می‌كند كه محبت غير خدا را از دل بيرون كند، و كسی كه هوس، خدای اوست نمی‌تواند حقيقتاً « يا الله » بگويد، و در اين باره می‌فرمود: « گريه و مناجات موقعی ارزش واقعی دارد كه انسان در دلش محبت غير خدا را نداشته باشد. »

جناب شيخ معقتد بود كه راه انس با خدا، احسان به خلق است. اگر كسی بخواهد حال دعا داشته باشد و از ذكر و مناجات با خدا لذت ببرد، بايد برای خدا، در خدمت خلق خدا باشد و در اين باره می‌فرمود: آن چه پس از انجام فرايض، حال بندگی خدا را در انسان ايجاد می‌كند، نيكی به مردم است. »

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 11:52 | نويسنده : صادق رئیسی |

فضیلتهای نماز جمعه

سفارش همه انبیا و اولیاء الهی بر امت ها این بوده که در زندگی تقوا داشته باشید تقوا یکی از اهداف قرآن است اگر واجباتی بر ما خداوند متعال واجب کرده ، اگر محرماتی به ما دستور داده که از آنها دوری کنیم برای این است که ما چیزی بدستمان می آید. تقوی نیرویی است در وجود انسان که وقتی خوبیها را می بیند و می شنود و انجام می دهد برایش لذت بخش است . وقتی از یک گناه خود و دیگران دوری کردند سپاس بگوید . ایشان در ادامه به خطبه 192 نهج البلاغه فرمودند خدا را ستایش می کنم به اینکه به ما توفیق فرماانداری داد که از گناه دوری کنیم . وقتی در زندگی گناهی اتفاق نیفتد این شکر دارد لذا عزیزان خواهران وبرادران برویم به سمتی که دلمان را آباد کنیم . دل آباد نمی شود مگر با تقوی . این دل را نباید به هر کس داد باید به کسی داد که قدر دان باشد به تعبیری:

عاشق آن نیست که هر دم طلب یار کند

عاشق آن است که دل را حرم یار کند

روایتی است از امیرالمومنین(ع) که چطور می شود دل خراب می شود. می فرماید: خراب ترین دل ها ،دل آن کسی است که حرف می زنند به چیزهایی که فایده ندارد (اشاره به جشن ها و میهمانی هایی که در پایان چیزی دستگیر انسان نمی شود مگراینکه انسان توفیقی پیدا کند) چون از حضرت علی(ع) داریم هر کسی بعد از گناه موفق شود دو رکعت نماز بخواند امیدوار باشد یعنی هنوز راه باز است ومی تواند استغفار کند.ناطق در ادامه فرمودند: امروز بنا داریم آیاتی که در ارتباط با فرهنگ نماز جمعه است را یادآوری کنم. حقیقتااین نماز جمعه چقدر درفکر،روح،کار و معامله من تاثیر می گذارد اگرتاثیرنداشته به احتمال قوی آنرا خوب ادا نکرده ایم و الا جمعه سازنده است و آباد کننده است .

درروایتی امیرالمومنین حضرت علی(ع) می فرماید: هنگام ایراد خطبه مردم به صورت امام جمعه می نشینند و به او گوش فرا می دهند(منظور نگاه به امام جمعه ) . هنگامی که امام جمعه خطبه می خواند (در روز جمعه)نباید سخن گفت و به این طرف و آن طرف توجه نمود.علی بن ثابت از پدرش که از اصحاب رسول مکرم اسلام است میفرماید: وقتی پیغمبر بر منبر می ایستاد یاران آن حضرت صورتهایشان را به سوی او گردانده، روبروی ایشان می نشستند و خطبه ها را گوش می کردند. محمد بن مسلم از امام صادق(ع) نقل می کند هنگامی که امام روز جمعه خطبه می خواند بر هیچ کس سزاوار نیست سخن بگوید تا آنکه امام جمعه خطبه را به پایان ببرد پس از آنکه امام از دو خطبه فراغت یافت، پیش از اقامه نماز جمعه میتوان سخن گفت. از رسول خدا محمد بن عبدا...(ص)اگر یکی از شما به مسجد وارد شد در حالیکه امام جمعه مشغول خطبه خواندن است. نه نماز بخواند، نه سخن بگوید تا آنکه امام خطبه ها را

به پایان برد. امام صادق (ع) فرمودند: ساعتی که در روز جمعه دعا در آن مستجاب است از زمانی است که امام خطبه را به پایان رسانده تا وقتی که مردم در صفوف منظم آماده برگزاری نماز جمعه باشند این لحظه طلایی استجابت دعاهاست. درروایت دیگر امام صادق فرمودند: از زمانی که امام از منبر پایین آمده تا آنگاه که در جای خود برای اقامه نماز جمعه قرار می گیرد لحظات استجابت دعاست.

واما بعد از نماز جمعه:

در روایتی از پیامبر آمده کسی که بعد از نماز جمعه سوره های حمد،قل هوا...واحد،قل اعوذو برب الفلق،قل اعوذ برب الناس را بخواند، از جمعه ای که در آن قرار دارد تا جمعه بعد محفوظ می ماند. امام صادق(ع) از امام باقر(ع) نقل می کند:هر مسافری که از روی علاقه و محبت نمازجمعه را اقامه کند خداوند پاداش یکصد نماز که غیر مسافربخواند به عطا خواهد کرد . روایت دیگری است که اگر ما در نماز جمعه شرکت کردیم دو ثواب می بریم یکی ثواب نماز جمعه و دیگری ثواب نماز جماعت. اما ثواب نمازجمعه برای کسی نوشته می شود که از ابتدای بسم ا...الرحمن الرحیم امام در صفوف نمازجمعه باشد در غیراین صورت فقط ثواب جماعت برایش ثبت می شود.

تاريخ : جمعه 2 تير 1391برچسب:,

| 11:48 | نويسنده : صادق رئیسی |

صفحه قبل 1 ... 3 4 5 6 7 ... 11 صفحه بعد


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)

رودخانه‌ها [ویرایش]

آثار و بناهای تاریخی [ویرایش]

مکان های مذهبی [ویرایش]

نام [ویرایش]

کد اخبار